رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری مبنی بر معافیت مالیاتی هزینه خدمات رفاهی
دیوان عدالت اداری بخشنامه صادره از سوی سازمان امور مالیاتی در زمینه وجوه پرداختی به مستخدمین بابت کمک هزینه های مهد کودک، غذا، ایاب و ذهاب و غیره را که مشمول مالیات بر حقوق دانسته، ابطال نمود و آن را مشمول مالیات ندانست. در این تحقیق که به روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته، شمول یا عدم شمول مالیات نسبت به وجوه مذکور از نظر حقوق مالیات ها مورد مطالعه قرار گرفته است. دیوان عدالت اداری بیان نموده است که وجوه مذکور «مزایای مربوط به شغل» نبوده بلکه مزایای مربوط به شاغل است. این تعبیر ضمن اینکه مبهم بوده، قابل تامل به نظر می رسد، چرا که هر وجه یا هزینه ای به شاغل داده می شود، در مقابل شغل وی است، و الا پرداختی های مذکور بی مبنا محسوب می گردد. حتی اگر فرض کنیم که وجوه مذکور از بابت شغل آنها نبوده باشد، به استناد بند (2) ماده (1) قانون مالیات ها که همه درآمدهای شخص حقیقی را مشمول مالیات دانسته است، مشمول مالیات می گردد. در این صورت اگر فرض کنیم مبالغ مذکور بدون عوض بوده باشد، مشمول مالیات بر درآمد اتفاقی یعنی ماده (119) قانون مالیات ها خواهد بود، والا به استناد ماده (93) - اینکه اگر درآمدی مشمول فصول دیگر نگردد، مالیات مشاغل فرض می شود- مشمول مالیات مشاغل می گردد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.