اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی مراقبین سالمندان مبتلا به آلزایمر شهر اصفهان: یک مطالعه نیمه آزمایشی

مراقبت از سالمند مبتلا به آلزایمر و ارتباط برقرار کردن با او فرآیندی استرس زا است که پیامدهای منفی بر بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی مراقبین دارد. لذا با توجه به اهمیت مسیله، این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی مراقبین سالمندان مبتلا به آلزایمر شهر اصفهان انجام گردید.

این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری مراقبین سالمندان مبتلا به آلزایمر شهر اصفهان در سال 1400 بودند. ابتدا به روش نمونه گیری در دسترس، 30 نفر انتخاب و سپس به شیوه تصادفی در دو گروه 15 نفره جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفت. در این مدت گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماندند. از مقیاس بهزیستی روان شناختی Ryff و پرسش نامه پرسش نامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج بیان گر این بود که آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی توانسته است بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی مراقبین سالمندان مبتلا به آلزایمر را به طور معنی داری بهبود بخشد (05/0>P).

از آن جایی که شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی موثر بود، می توان نتیجه گیری کرد که این مداخله می تواند برای ارتقاء بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی مراقبین سالمندان مبتلا به آلزایمر توسط مراکز مشاوره و خدمات روان شناختی به کار گرفته شود.