ارزیابی تغییرات متیلاسیون تام ژنوم در طول تمایز استئوبلاستی سلول های بنیادی مزانشیمی: یک مطالعه آزمایشگاهی

فرآیندهای کنترلی در تمایز استیوبلاستی سلول های بنیادی مزانشیمی هنوز به طور کامل شناخته نشده است. مکانیسم های اپی ژنتیک مخصوصا متیلاسیون جزایر CpG در پروموتر ژن ها به عنوان یکی از مهم ترین مکانیسم های کنترلی در تمایز سلول های بنیادی مطرح است. این که در فرآیند تمایز تنها متیلاسیون برخی از ژن های خاص تغییر می یابد یا متیلاسیون تام ژنوم دست خوش تغییرات می گردد، مورد بحث است. لذا در این تحقیق وضعیت متیلاسیون تام ژنوم در طول تمایز استیوبلاستیک سلول های بنیادی مزانشیمی با محیط تمایزی و هم چنین در تیمار با داروی زولدرونیک اسید مورد ارزیابی قرار گرفت.

 در این پژوهش آزمایشگاهی پس از کشت و تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی، القاء تمایز استیوبلاستی با استفاده از محیط تمایزی و داروی زولدرونیک اسید صورت گرفت. استخراج DNA در هفته اول، دوم و سوم تمایز و هم چنین از سلول های بنیادی مزانشیمی تمایز نیافته صورت گرفت. وضعیت متیلاسیون تام ژنوم با استفاده از آنتی بادی بر علیه 5-متیل سیتوزین ارزیابی شد. برای تحلیل داده از آزمون طرح اندازه گیری مکرر استفاده شد.

 در طول تمایز استیوبلاستیک سلول های بنیادی مزانشیمی وضعیت متیلاسیون تام ژنوم تغییر پیدا نکرد (093/0=p). هم چنین تیمار با داروی زولدرونیک اسید بر روی متیلاسیون تام ژنوم تاثیر نداشت (057/0=p).

تمایز استیوبلاستی سلول های بنیادی مزانشیمی با استفاده از محیط تمایزی و نیز در تیمار با داروی زولدرونیک اسید، با تغییر متیلاسیون تام ژنوم همراه نیست. بنابراین فرآیند تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی به استیوبلاست ها یک مسیر منحصر به فرد بوده و احتمالا سایر مکانیسم های ژنتیکی و اپی ژنتیکی در کنترل آن ایفای نقش می نماید.