ارزیابی میزان آسیب های اجتماعی مجتمع های مسکونی اقشار کم درآمد بر اساس ابعاد کالبدی (نمونه موردی: شهر جدید صدرا)

تامین مسکن برای اقشارکم درآمد یکی از چالش های مهم به ویژه در کشورهای درحال توسعه می باشد و عدم تامین مسکن مناسب منجر به افزایش آسیب های اجتماعی می شود. لذا، پژوهش حاضر ارزیابی میزان آسیب های اجتماعی مجتمع های مسکونی اقشار کم درآمد بر اساس ابعاد کالبدی را مدنظر قرار داده است. در تحقیق حاضر با توجه به ماهیت و نوع پژوهش که به صورت توسعه ای-کاربردی می باشد و روش انجام آن که توصیفی-تحلیلی است. قابل ذکر است که برای گردآوری داده ها از پرسشنامه و مصاحبه به عنوان ابزارهای اصلی بهره برده شده است. در این پژوهش، پرسشنامه ها توسط افراد جامعه آماری و به صورت نمونه گیری تصادفی توزیع و تکمیل شدند.جامعه آماری ساکنین مجتمع های مسکونی اقشار کم درآمد در شهرجدید صدرا می باشد که معادل 35318نفر است. برای محاسبه حجم نمونه تحقیق از فرمول کوکران استفاده شده است که معادل 380 نفر محاسبه گردیده است. هم چنین، برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار تحلیل آماری آموس به کمک مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که در جهت کاهش آسیب های اجتماعی در مجتمع های مسکونی اقشار کم درآمد مولفه های کالبدی هم چون حس تعلق، مبلمان و زیر ساخت ها، نظام عملکردی، دسترسی، نور و روشنایی، نظام فعالیتی-کاربری، کالبدی-فضایی، و منظر و فضای سبز می توانند اثرگذار واقع شوند. بر اساس مولفه های ذکر شده نیز راهکارهایی هم چون بستر سازی فعالیت های مشارکتی جهت شناخت همسایگان از یکدیگر و گسترش روابط اجتماعی آن ها، توجه به وجود فضاهای باز و نیمه باز در راستای بهره وری مناسب و کنترل دسترسی به آن ها و تنوع فضایی و فعالیتی در فضاهای عمومی مجتمع های مسکونی افزایش یابد و... ارایه شده است.