جداسازی، شناسایی و انتخاب باکتری های اسید لاکتیک دستگاه گوارش گاوهای سیستانی جهت تولید پروبیوتیک

شکمبه گاو محل نگهداری بسیاری از باکتری ها است که مسیول تبدیل مواد غذایی به انرژی هستند. در سال های اخیر بسیاری از میکروب های شکمبه با استفاده از توالی یابی ژن 16sRNA شناسایی و جداسازی شده اند. بعضی از میکروب ها به عنوان افزودنی های خوراکی برای پیشرفت رشد و تولید حیوانات پیشنهاد می شوند. استفاده از پروبیوتیک ها به عنوان افزودنی خوراک سبب تعادل مطلوب میکروفلور روده میزبان می شود. بنابراین، هدف از انجام این تحقیق جداسازی، شناسایی و انتخاب باکتری های اسید لاکتیک برای تولید پروبیوتیک از شکمبه و مدفوع گاوهای سیستانی است.

در این آزمایش از شکمبه 12 راس و مدفوع 4 راس گاو سیستانی در کشتارگاه صنعتی شهرستان زابل نمونه گرفته شد. نمونه های اخذ شده به لوله های آزمایش حاوی محیط کشت MRS مایع منتقل و به مدت 48 ساعت در دمای 39 درجه سانتیگراد گرمخانه گذاری شدند. پس از رشد از محیط مذکور بر روی پلیت های حاوی محیط MRS آگار کشت خطی انجام شد و پلیت ها به مدت 48 ساعت در شرایط هوازی در دمای 39 درجه سانتیگراد گرمخانه گذاری شدند. پرگنه های ظاهر شده از نظر خصوصیات رشد و مورفولوژی و همچنین، خلوص مورد بررسی قرار گرفتند. باکتری های گرم مثبت، فاقد اسپور، کاتالاز منفی کروی و میله ای شکل که همولیز بتا ایجاد نکردند، برای انجام آزمایشات ضد میکروبی، تحمل به اسید، نمک صفراوی و حساسیت به آنتی بیوتیک ها مورد بررسی قرار گرفتند.

از تعداد اولیه 158جدایه باکتری اسید لاکتیک 84 جدایه جهت انجام فعالیت ضد میکروبی علیه چهار گونه باکتری سالمونلا و یک گونه باکتری (E Coli) Escherichi.coli مورد بررسی قرار گرفتند. سپس جدایه های حاصل از آزمون ضد میکروبی جهت انجام آزمایش مقاومت به pH بررسی شدند. تعداد 13 نمونه منتخب از این آزمایش جهت انجام آزمون مقاومت به صفرا مورد مطالعه قرار گرفتند که از این تعداد پنج جدایه جهت انجام آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی مورد بررسی قرار گرفت و به منظور آزمایش ژنتیکی و مولکولی وارد مرحله نهایی شد. آن چه از آزمون مولکولی و توالی ژنتیکی 16sRNA بدست آمد، تنها دو جدایه بود که بعد از توالی یابی و استفاده از نرم افزار NCBI قرابت ژنتیکی بالایی با دو باکتری Streptoccos infantarius (جدایه A) و Entrococcos faecium (جدایه B) داشت. این دو جدایه به عنوان پروبیوتیک بالقوه در گاوهای سیستانی مشاهده شدند.

 نتایج کلی تحقیق نشان داد جدایه های A و B ویژگی های مناسبی برای استفاده به عنوان پروبیوتیک دارند. این ویژگی ها شامل نرخ زنده مانی بالا در شرایط pH پایین و غلظت 3 درصد صفرا و همچنین، مقاومت آنتی بیوتیکی و عدم رشد در مواجهه با باکتری های بیماری زایی همچون (E.Coli) Escherichi.coli و Salmonella است. بنابراین، جدایه های A و B به عنوان پروبیوتیک در خوراک نشخوارکنندگان می توان استفاده نمود.