تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر بیان ژن 1-PARP قلبی در موش های صحرایی نر وابسته به متامفتامین

یکی از شاخصهایی که در اثر آسیب DNA و تولید رادیکالهای آزاد دچار تغییر میشود، ژن 1-PARP است که در بروز التهاب، آپوپتوزیس و نکروزیس نقش مهمی دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر بیان ژن 1-PARP قلبی در موشهای صحرایی نر وابسته به متامفتامین بود.

در یک مطالعه تجربی، موشهای صحرایی به کمک روش تصادفی ساده در چهار گروهشم، متامفتامین، متامفتامین-کنترل و متامفتامین-تمرین تناوبی با شدت بالا قرار گرفتند. ابتدا تزریق متامفتامین به مدت 21 روز انجام شد. بعد از پایان این مرحله گروه متامفتامین-تمرین تناوبی با شدت بالا به مدت 8 هفته و 5 جلسه در هفته، تمرین تناوبی با شدت بالا را انجام دادند. در مطالعه حاضر بافت بطن چپ قلب موشهای صحرایی برای بررسی میزان بیان ژن 1-PARP مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار Prism GraphPad نسخه 8 در سطح معناداری 05/0

نتایج نشان داد که 21 روز تزریق متامفتامین باعث افزایش میزان بیان ژن 1-PARP قلبی در گروه متامفتامین در مقایسه با گروهشم میشود 025/0=P و 8 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا باعث کاهش میزان بیان این ژن در گروه متامفتامین-تمرین تناوبی با شدت بالا در مقایسه با گروه های متامفتامین 974/0=P و متامفتامین-کنترل 993/0=P نمیشود.

به نظر میرسد که مصرف مزمن متامفتامین باعث افزایش بیان ژن 1-PARP قلبی در موشهای صحرایی شده است و در حیطه درمانی، تمرینات تناوبی با شدت بالا قادر به کاهش بیان این ژن نیست. با توجه به اینکه در این زمینه تحقیقات کمی صورت گرفته است و مکانیسمهای مولکولی درگیر در این مسیر بهخوبی روشن نشده است، به پژوهشگران پیشنهاد میشود در این زمینه تحقیقات بیشتری انجام دهند.