مقایسه اثربخشی روان درمانی پذیرش و تعهد با رویکرد یکپارچه نگر بر پریشانی روانی افراد اقدام کننده به خودکشی

از آنجایی که اقدام به خودکشی بهمنزله عملی خودویرانگر، آگاهانه و هدفمند در حال افزایش است، هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسهی اثربخشی رواندرمانی پذیرش و تعهد و یکپارچه نگر بر پریشانی روانی افراد اقدام کننده به خودکشی بود.

این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری میباشد. جامعه آماری شامل کلیه افراد اقدام کننده به خودکشی که در سال 1399 در بیمارستانهای استان خراسان شمالی بستری بودند تشکیل دادند. پژوهش شامل 24 نفر نمونه بیمارستانی بود، که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طریق گمارش تصادفی در دو گروه آزمایشی 12 نفری قرار گرفتند. مداخلات به صورت فردی و به مدت 8 جلسه 90 دقیق های اجرا گردید. ابزار پژوهش پرسشنامه پریشانی روانی کسلر 2002  بود. اطلاعات در چهار مرحله پیش آزمون، جلسه چهارم، پسآزمون و پیگیری جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس آمیخته چند متغیری و از طریق نرم افزار SPSS نسخه 26 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.

مداخلات هر دو روش درمانی، باعث کاهش نمرات پریشانی روانی افراد اقدام کننده به خودکشی شده است، در خصوص مقایسه اثربخشی دو مداخله، رویکرد یکپارچه نگر اثربخشی بیشتری در مرحله پسآزمون و پیگیری نشان داد.

رویکرد یکپارچه نگر مبتنی بر چهار عامل مشترک در کاهش پریشانی روانی موثرتر بوده بر این اساس، اثربخشی درمانها توسط عوامل مشترک رویکردها تعیین میگردد.