اثر زیرکشنده حشره کش های ایمیداکلوپرید و پای متروزین روی واکنش عددی زنبور پارازیتوئید Lysiphlebus fabarum (Hym.: Braconidae)

کاربرد آفت کش ها ممکن است ویژگی های زیستی، رفتار و کارایی دشمنان طبیعی را تحت تاثیر قرار دهد. در این پژوهش، اثر زیرکشنده دو حشره کش ایمیداکلوپرید و پای متروزین روی واکنش عددی زنبور پارازیتویید Lysiphlebus fabarum (Marshall) در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. زنبورهای پارازیتویید (با عمر کمتر از 12 ساعت) به مدت24ساعت در معرض باقی مانده غلظت 2/3 پی پی ام (LC25) برای حشره کش ایمیداکلوپرید و 6/2586 پی پی ام (LC25) برای حشره کش پای متروزین در ظروف استوانه ای شیشه ای قرار گرفتند. بعد از 24 ساعت، 6 جفت زنبور زنده مانده به طور تصادفی انتخاب شد و هر جفت به ظروف حاوی گیاهچه های باقلا دارای تراکم های 2، 4، 8، 16، 32 و 64 پوره سن سوم شته Aphis fabae Scopoli رهاسازی شدند. هر تراکم میزبان 15 تکرار داشت. روزانه مرگ و میر و باروری زنبورهای پارازیتویید تا آخر عمر هر زنبور ماده ثبت شد. میانگین طول عمر و تعداد شته های مومیایی شده در کل دوره زندگی زنبورهای پارازیتوییدی که در معرضLC25 ایمیداکلوپرید قرار گرفته بودند، به طور معنی داری کمتر از شاهد و تیمار پای متروزین در بیشتر تراکم های شته میزبان بود. طبق نتایج حاصل، ایمیداکلوپرید اثرات منفی بیشتری روی حشرات کامل زنبور پارازیتویید L. fabarum در مقایسه با پای متروزین داشت. بنابراین، کاربرد پای متروزین در قالب کنترل تلفیقی برای کنترل شته A. fabae پیشنهاد می شود.