تاثیر تمرینات ورزشی هوازی در طول زندگی بر حافظه و سایتوکاین IL-1beta در هیپوکامپ و پره فرونتال کورتکس موش های نر نژاد NMRI مبتلا به ترومای مغزی

آسیب ترومای مغزی یکی از علت های مرگ ومیر و معلولیت در جهان در میان تمام آسیب های مرتبط با دستگاه عصبی مرکزی است. آسیب های تروماتیک مغزی (TBI) از مهم ترین علل مرگ ومیر در سنین زیر 40 سال است و درصد زیادی از مرگ های ناشی از تروما را شامل می شود. این آسیب به مجموعه ای از اتفاقات منجر می شود که تا حدی به ماهیت و محل آسیب بستگی دارد. ضربه به سر به دلیل مرگ نورون ها در دستگاه لیمبیک و به ویژه هیپوکامپ، می تواند موجب نقصان عملکرد حافظه و یادگیری شود. ازاین رو هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات ورزشی هوازی در طول زندگی بر حافظه و سایتوکاین IL-1beta در هیپوکامپ و پره فرونتال کورتکس موش های نر نژاد NMRI مبتلا به ترومای مغزی بود.

بدین منظور، 40 سر موش آزمایشگاهی نر نژاد NMRI با سن تقریبی 20 روز و وزن 8 تا 9 گرم از انستیتو پاستور ایران تهیه و به چهار گروه غیرورزشی +mTBI ، گروه غیرورزشی، گروه ورزشی و گروه ورزشی+mTBI تقسیم شدند. موش ها از 28 روزگی تا 80 روزگی به مدت 8 هفته (56 روز) به انجام ورزش هوازی پرداختند. در انتهای هفته هشتم پس از اتمام پروتکل ورزشی، القای مدل ترومای مغزی با روش سقوط وزنه اجرا شد. ده روز پس از القای mTBI، موش ها مورد سنجش حافظه فضایی از طریق آزمون رفتاری ماز وای قرار گرفتند. سایتوکاینIL-1β  در هیپوکامپ و پرفرونتال کورتکس موش های مدل mTBI به روش الایزا بررسی شد. پس از بررسی وضعیت طبیعی داده ها از طریق آزمون شاپیرو-ویلک و بررسی همگنی واریانس ها از طریق آزمون لون، از تحلیل واریانس یکطرفه با آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0 ≥P و نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد.

نتایج نشان داد که هشت هفته تمرینات ورزشی روی حافظه موش های مبتلا به ترومای مغزی تاثیر دارد (001/0=P). همچنین تمرینات هوازی روی سایتوکاین IL-1beta در هیپوکامپ موش های مبتلا به ترومای مغزی تاثیر دارد (03/0=P). افزون بر این مشاهده شد که تمرینات هوازی بر سایتوکاین IL-1beta در پره فرونتال کورتکس موش های مبتلا به ترومای مغزی تاثیر دارد (001/0=P).

نتایج مطلوب پژوهش احتمالا ناشی از آثار سیستمی فعالیت ورزشی بر حفاظت عصبی و کاهش لنفوسیت هاست. با این حال برای بیان دقیق سازوکارهای اثربخشی به مطالعات بیشتری نیاز است. به نظر می رسد داشتن سبک زندگی فعال در طول زندگی می تواند به عنوان رویکردی موثر در کاهش عوارض ترومای مغزی به کار رود.