آزادی اگزیستانسیال از منظر اروین یالوم و عین القضات همدانی

از آنجا که درک عمیق و باور به آزادی اگزیستانسیال در مکتب اگزیستانسیالیسم مقدمه خروج از زندگی عاریتی و قبول مسیولیت تالیف انسان توسط خود و زندگی اصیلانه است، توجه به مقوله آزادی جایگاه خاصی در میان متفکران اگزیستانسیالیست دارد. اروین یالوم روان درمانگر اگزیستانسیالیست آزادی را مهم ترین اضطراب وجودی انسان می داند و معتقد است باور به آزادی اولین پله ایجاد تغییر در فرد و مقدمه هدف نهایی روان درمانی است. باور به «آزادی اگزیستانسیال» یا «وجودی» از طریق لمس بی پایگی و پرتاب شدگی انسان در جهان عاری از معنا صورت می گیرد و با این مقدمه، خداباوری مانعی در ایجاد چنین مواجه ای است. عین القضات همدانی با مقدمات دیگری چون درک تعلیق و بی پایگی در مواجهه تنها و مستقیم با هستی و قبول مسیولیت درک هستی بر پایه دریافت های شخصی، با آزادی وجودی مواجه شد، شیوه زیست او نشان می دهد به مسیولیت ناشی از آزادی پی برده و آن را در عمل پیاده کرده است. از منظر او آزادی مطلق نیست و انسان به تمام مسیول چیستی خود است، نه به این دلیل که در جهان بدون معنا پرتاب شده است بلکه از آن جهت که مسیول و آزاد خلق شده است.