طراحی منظر راه و اخلاق زیست محیطی

راه در پاسخ به نیاز دنیای مدرن امروز، با کمترین توجه به بعد ذهنی انسان و زیست بوم مناطق متاثر از پیشرفت ابزار تکنولوژی در پی افزایش سرعت و ایمنی روزافزون است. پژوهش حاضر به دنبال ارتقاء کیفیت منظر راه ها به تبیین معیارهای موثر در طراحی راه و ضروت توجه به مقوله اخلاق طراحی پرداخته و برآن ها تاکید دارد.

با هدف افزایش کیفیت سفر، زندگی انسان ، تداوم حیات گیاهان و جانوران، باید بیشتر مورد توجه باشند. طراحی اخلاق مدار، ضامن جریان حیات در راه است. این نگاه به راه، به تقویت ابعاد ذهنی راه که موضوع علم منظرست، می پردازد. نگاه منظر به راه، به مثابه سامانه ای یکپارچه بر ضرورت توجه همزمان به کیفیت زندگی انسان در راه، حفظ حیات گیاهی و جانوری تاکید دارد. در نهایت نگاه اخلاق مدار علم منظر راه، با توجه به هر سه مقوله، ذهنیت مسافر، حفظ حیات گیاهی و جانوری بر ارتقاء کیفیت راه ها تاثیرگذار است. اگرچه نتیجه این دید منفعت طلبانه متخصصین منظر به راه، به نفع بشریت خواهد بود. طرح اخلاقی منظر راه تنها به دنبال حذف تکنولوژی مدرنیته نیست. غلبه تکنولوژی بر طبیعت را هم تایید نمی کند؛ در تلاش است تا با دید جامع نگر خود، تعادل میان حیات انسان، گیاهان و جانوران را برقرار نماید. منظر احیاگر است، رویکرد پایداری دارد. انسان در ذات گرایش به طبیعت دارد؛ رویکرد منظر نیز در برخورد با پدیده راه، قطعا با تاکید بر ذهنیت مسافران، ضامن بقای چرخه های طبیعی، احترام به محیط زیست و تلاش برای حفظ آن است.