بررسی کنش های اخلاق مدارانه کی خسرو در جنگ با تورانیان

کی خسرو یکی از شاهان برجسته در شاهنامه است که در پس از رسیدن به قدرت، اقدامات مطلوبی برای رشد و تعالی جامعه ایرانی انجام داده است. یکی از چالش های او در کشورداری، تعارضات مرزی از سوی تورانیان بوده که مشکلات عدیده ای را به همراه داشته است. با این حال، کی خسرو در برخورد با دشمنان اصلی ایرانیان، همواره از منش های اخلاقی و انسان دوستانه برکنار نبوده و مردم غیرنظامی و اسیران جنگی را مورد نظر قرار داده و حقوق آنان را حتی در میانه جنگ در نظر گرفته است. در پژوهش حاضر، با استناد به منابع کتابخانه ای و روش توصیفی- تحلیلی، سویه های اخلاقی این شخصیت در نبرد با تورانیان، بازنمایی و کاویده شده است.

کی خسرو در برخورد با تورانیان، همواره حقوق غیرنظامیان و اسیران جنگی، کشاورزان و پیشه وران را رعایت کرده است و سربازان او از غارت، انهدام و تجاوز (مصداق های ناهنجاری های اخلاقی) پرهیز کرده اند. او در کمال سکون و به دور از خون ریزی های معمول، از گناه نظامیان تورانی که تسلیم شده اند، درمی گذرد و مانع کشتار آنان می شود. همچنین، نمود اصلی رویکرد اخلاقی کی خسرو، در مجازات طوس از جانب وی به دلیل تخطی از فرمان های شاه مبنی بر رعایت حال مردم مغلوب نمودار شده است.