مکان یابی بهینه پخش سیلاب با استفاده از مدل های بنیادی کمی در منطق فازی (مطالعه ی موردی حوزه آبخیز گربایگان)

اساس آمایش سرزمین پهنه بندی ژیومورفولوژیک سطح زمین است که بر مبنای خصوصیات ژیومورفولوژیک یکسان پهنه بندی تعیین می شود. پهنه هایی که از نظر ژیومورفولوژیک همگن هستند، می توانند با یک روش مدیریت شوند. پهنه بندی سطح زمین، تشخیص عوارض زمین به وسیله ویژگی های اساسی سطح مانند ارتفاع، شیب و جهت شیب است. در این مطالعه به منظور تشخیص محدوده های مناسب برای تغذیه مصنوعی در منطقه کوهستانی گهر و دشت گربایگان در استان فارس، از پهنه بندی کمی سطح زمین با استفاده از ضرایب کمی نسبت به سطح زمین استفاده گردیده است. پهنه بندی سطح زمین به روش کمی با کمک ضرایب ایوانس- شری به دلیل تعیین و تفکیک دقیق تیپ ها، رخساره ها و عوارض سطحی زمین نقش مهمی در تعیین دقیق ترکاربری اراضی دارد. در این پژوهش از مدل های بنیادی شامل مدل های خطی، دایره ای و واگرا استفاده شده است که این مدل های بنیادی با ابعاد پنجره های نه تایی در رتبه درجه دو در نرم افزار متلب به سطح زمین برازش داده و به منظور تعیین میزان برازش این مدل ها از پارامتر مجموع اختلاف مربعات استفاده شده است. علاوه بر این، با استفاده از منطق فازی میزان مناسب بودن محدوده مورد مطالعه برای پخش سیلاب در پنج کلاس مختلف طبق بندی شد که مناسب ترین و نامناسب ترین منطقه برای تغذیه به ترتیب امتیاز 20 و 0 دارا هستند. مناسب ترین مناطق برای تغذیه مصنوعی در پایین دست مخروط ها امتیاز 20 دارد و کلاس نامناسب مربوط به دشت های پایینی مخروط افکنه ها حداقل امتیاز در منطق فازی که معادل صفر است را دارد.