سیاست های امنیت غذایی و تغذیه در جهان و ایران: با نگاهی به تاثیر چالش های همه گیری کووید-19

در دوران همه گیری کووید-19 امنیت غذایی بخصوص در کشورهای درحال توسعه کاهش یافته است و آثار سوء آن بر سلامت مردم این کشورها نمودار شده است. هدف این مقاله جلب توجه سیاست گذاران و دست اندرکاران برای درک واقعیت های زمینی- زیستی و مخاطرات رو به تزاید ناامنی غذایی خصوصا در دوره همه گیری بر سلامت و امنیت ملی در جهت اقدام مناسب است. در این نوشتار به نقش حکمرانی و سطوح مختلف سیاست گذاری در ارتقای امنیت غذایی پرداخته می شود.

این مقاله با روش بررسی ادبیات حیطه مورد نظر Scoping Review و برداشت آزاد Free perception از مستندات علمی و گزارش های سازمان های بین المللی به همراه تلخیص و ترجمه و تحلیل تهیه شده است.

عوامل موثر بر ناامنی غذایی مانند چالش های زیست محیطی، سیاسی، اجتماعی، رشد جمعیت و همه گیری کووید-19 در روند جهانی امنیت غذایی معرفی شده است. مسایل مبتلابه کشورهای در حال توسعه در موضوع امنیت غذایی بحث شده و سیاست های راهبردی توسعه امنیت غذایی در کشورتحلیل شده است.

جهان به سمت ناامنی غذایی بیشتر در حرکت است و همه گیری کووید-19 این روند را تشدید کرده است. کشورهای در حال توسعه با ریسک ناامنی غذایی بیشتری در آینده مواجه خواهند شد. امنیت سلامت نیازمند امنیت غذایی است و به منظور دستیابی به امنیت غذایی به هم افزایی و انسجام بیشتر در تدوین و اجرای سیاست ها در بخش های مختلف نیاز است که توسط سرمایه گذاری های استراتژیک بیشتری از دو بخش دولتی و خصوصی می بایست پشتیبانی شود. پیش نیاز امنیت غذایی، امنیت آب است و کشور ما برای عبور از بحران ها و تامین حکمرانی امنیت غذایی، امنیت آب و امنیت سلامت نیازمند درک عمیق امنیت همبسته نظام مند و ایجاد انسجام سیاستی است.