ارزیابی فنی- اقتصادی روش تلفیقی کنترل رواناب های سطحی به کمک مدل StormCAD و رویکردهای LID-BMP

افزایش شهرنشینی و به‌تبع آن تغییرات کاربری اراضی در محیط‌های شهری، موجب توسعه اراضی نفوذناپذیر در حوضه‌های شهری شده است. در نتیجه ریسک سیلاب در حوضه‌های شهری نسبت به حوضه‌های غیرشهری افزایش یافته است و موجب وارد شدن خسارات زیادی به زیرساخت‌های شهری شده است. از همین روی، استفاده از رویکردهایی که ضمن جلوگیری از اثرات مخرب تاثیرگذار بر محیط زیست‌شهری، حداکثر بهره‌وری را در طرح‌های مدیریت رواناب در مبدا فراهم کند، ضروری به‌نظر می‌رسد. بنابراین، در پژوهش حاضر، به تلفیق روش‌های سازه‌ای و غیرسازه‌ای مدیریت سیلاب و مقایسه فنی- اقتصادی این روش‌ها پرداخته شده است. از نرم‌افزار Bentley StormCAD به‌عنوان مدل هیدرولیکی طراحی روش‌های سازه‌ای و از رویکردهای نوین LID-BMP به‌عنوان روش‌های غیرسازه‌ای مدیریت رواناب‌های سطحی در محوطه دانشگاه آزاد نجف‌آباد استفاده شده است. رویکردهای نوین شامل شامل چاه جذبی، ترانشه‌ نفوذ، باغچه‌ ذخیره باران، حوضچه‌ موقت خشک و آبراهه‌ زیستی بوده‌اند. تحلیل نتایج و ارزیابی فنی- اقتصادی، بر اساس سناریوهای سازه‌ای، غیرسازه‌ای و رویکرد تلفیقی صورت گرفته است. نتایج بررسی هیدرولیکی شبکه نشان داده است که میانگین دبی در کل شبکه، lit/s 370 است و کمترین میزان دبی، معادل lit/s 10 است که امکان استفاده از روش‌های غیرسازه‌ای را توجیه‌‌پذیر نموده است. همچنین مقایسه روش‌ها نشان داده است که استفاده از رویکرد تلفیقی نسبت به رویکرد صرفا سازه‌ای موجب کاهش 48٪ هزینه‌ها و 90٪ رواناب در دوره بازگشت‌های 2 تا 10 ساله شده است. در دوره بازگشت 50 و 100 ساله نیز تا 74٪ و 59٪ از دبی رواناب‌ سطحی را در نقاط خروجی حوضه کاهش داده است.