مقایسه اثربخشی درمان شناختی- رفتاری و درمان تلفیقی بر خوددلسوزی و خودتنظیمی هیجانی در بیماران قلبی
پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان شناختی- رفتاری هیجان مدار و تلفیق درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و آموزش شفقت به خود بر خوددلسوزی و خودتنظیمی هیجانی در بیماران قلبی شهر خرم آباد در سال 1399 می باشد.
پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه است. جامعه ی آماری زنان مبتلا به بیماری قلبی شهر خرم آباد در سال 1399بود که 45 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه جایگزین شدند، برای هر دو گروه درمان به طور جداگانه 10 جلسه 90 دقیقه ای برگزار شد و برای گروه گواه آموزشی اعمال نشد. ابزار پژوهش مقیاس دلسوزی به خود، نف با تعداد 26 سوال و خودتنظیمی هیجانی، لارسن و مایک با تعداد10 سوال بود. از نرم افزارSPSS و آزمون تحلیلی کواریانس چند متغیره برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
تلفیق درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و آموزش شفقت بر خود و درمان شناختی- رفتاری هیجان مدار باعث بهبود دلسوزی به خود و خودتنظیمی هیجان در زنان مبتلا به بیماری قلبی عروقی می شوند 0/05>P-Value و درصد بهبودی آن ها بیشتر از آزمودنی های گروه گواه می باشد 0/05>P-Value ولی دو گروه آزمایشی تفاوت معناداری با هم نداشتند (0/0>P-Value).
تلفیق درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و آموزش شفقت بر خود و درمان شناختی- رفتاری هیجان مدار موجب آگاهی نسبت به هیجانات و کنترل میزان هیجانات و میزان دلسوزی به خود را در زنان مبتلا به بیماری قلبی افزایش می دهد. بنابراین هر دو درمان برای اگاهی از هیجانات و دلسوزی به خود موثر هستند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.