حریم خصوصی در اماکن عمومی با تکیه بر حق تصویربرداری

حق تصویربرداری در اماکن عمومی بر مبنای آزادی بیان و رضایت ضمنی صاحبان تصویر قابل پذیرش است. بر این اساس، اشخاص می توانند آزادانه و بدون کسب مجوز اقدام به تصویربرداری در این اماکن نمایند. با این حال، جواز تصویربرداری منوط به رعایت شرایطی ازجمله حفظ حریم خصوصی اشخاص است؛ چه اینکه اشخاص می توانند انتظار متعارف و مشروع مبنی بر «ناشناس ماندن» داشته باشند. در واقع، اشخاص حتی اگر بدانند که در معرض دید عموم هستند باز هم انتظار ندارند که در مرکز توجه باشند یا اقدامات آنها ثبت و ضبط شود، بلکه حتی می شود گفت متعارف این است که زمانی که اشخاص در مکان عمومی قرار می گیرند دوست دارند نادیده گرفته شوند. به علاوه تصویر می تواند به عنوان مصداقی از اطلاعات شخصی تلقی شود، علی القاعده نیز جمع آوری اطلاعات شخصی نیاز به رضایت دارد. برای همین حفظ حریم خصوصی در تصویربرداری لازم و ضروری است. اهمیت این امر تاآنجاست که حتی خبری بودن واقعه نیز نمی تواند مجوز نادیده گرفتن حق حریم خصوصی را فراهم آورد؛ با این تفسیر حریم خصوصی مختص مکان های اختصاصی نبوده، اشخاص در محیط های عمومی هم از حریم خصوصی برخوردارند. ملاک اصلی در برخورداری از حریم خصوصی، انتظار منطقی شخص خواهد بود.