پیش بینی انگیزه پیشرفت تحصیلی از طریق سازگاری تحصیلی، فرسودگی تحصیلی و اضطراب امتحان

این پژوهش با هدف پیش بینی انگیزه پیشرفت تحصیلی از طریق سازگاری تحصیلی، فرسودگی تحصیلی و اضطراب امتحان انجام شد. روش پژوهش از نوع همبستگی و مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل همه دانش آموزان پسر مشغول به تحصیل متوسطه دوم آموزش و پرورش عشایر فارس در سال تحصیلی 98-97 بود که تعداد آن ها بر اساس آمار سازمان آموزش و پرورش 1400 نفر برآورد شد. 100 نفر از دانش آموزان به شیوه نمونه گیری هدفمند، انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه های انگیزش تحصیلی هارتر، سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک، فرسودگی تحصیلی مسلش و اضطراب امتحان فریدمن و همکاران بوده است. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی نظیر میانگین و انحراف استاندارد و از آمار استنباطی نظیر ضریب همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد رابطه معناداری بین فرسودگی تحصیلی و اضطراب امتحان با انگیزه پیشرفت تحصیلی وجود داشت. نتایج مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد که متغیرهای فرسودگی تحصیلی و اضطراب امتحان، واریانس انگیزه پیشرفت تحصیلی را تبیین می کنند. در حالی که متغیر سازگاری تحصیلی، نقش اندکی در پیش بینی انگیزه پیشرفت تحصیلی داشت؛ بنابراین، دانش آموزانی که فرسودگی تحصیلی و اضطراب امتحان کمتری داشتند، از انگیزه پیشرفت تحصیلی مناسب تری نسبت به سایر دانش آموزان برخوردار بودند. همچنین، باید با ارایه اطلاعات و آگاهی های لازم به دانش آموزان، در کسب مهارت های سازگاری راهنمایی و هدایت شوند.