تاثیر ادراک از نقش حمایتی سازمان و انگیزهای جامعه یار بر ماندگاری شغلی در دوران اپیدمی کرونا؛ تبیین نقش میانجی تعهد عاطفی (مورد مطالعه: پرستاران بیمارستان دکتر شریعتی شهر تهران)

مقاله حاضر با هدف بررسی تاثیر ادراک از نقش حمایتی سازمان و انگیزه های جامعه یار بر ماندگاری شغلی پرستاران بیمارستان دکتر شریعتی شهر تهران با در نظرگرفتن نقش متغیر میانجی تعهد عاطفی اجرا شده است.

این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده ها، توصیفی است. همچنین از لحاظ شیوه جمع آوری داده ها در زمره پژوهش های پیمایشی قرار می گیرد. جامعه آماری شامل کلیه پرستاران شاغل در بخش های مختلف بیمارستان دکتر شریعتی شهر تهران به تعداد 211 نفر می باشد که به دلیل حجم جامعه، تمامی آنها به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار اصلی جمع آوری داده ها، پرسشنامه استاندارد است.

یافته ها نشان می دهد حمایت سازمانی ادراک شده با ضریب معناداری (115/21) بر ماندگاری شغلی و با مقدار معناداری (937/9) بر تعهد عاطفی تاثیر معنادار و مثبت دارد. انگیزه های جامعه یار با مقدار معناداری (052/23) بر ماندگاری شغلی و با ضریب معناداری (354/12) بر تعهد عاطفی اثر معنادار و مثبت می گذارد. همچنین، تعهد عاطفی با مقدار معناداری (000/8) بر ماندگاری شغلی تاثیر معنادار و مثبت دارد. سرانجام تعهد عاطفی با ضریب معناداری (235/42) اثر غیرمستقیم میانجی میان حمایت سازمانی ادراک شده و ماندگاری شغلی برجای می گذارد و در نهایت با مقدار معناداری (263/48) اثر غیرمستقیم میانجی بین انگیزه های جامعه یار و ماندگاری شغلی دارد.

با توجه به نتایج به دست آمده مدیران می بایست در شرایط بحران ناشی از بیماری کرونا حمایت های خود را از پرسنل خط مقدم مبارزه با این بیماری بیشتر کرده و چنان ملموس پشتیبانی نمایند که از طرف کارکنان درک شود تا آنها نسبت به انجام وظایف محوله راغب تر گردند و متعهدانه عمل نمایند و هدفمند در شغل خود ماندگار شوند. افزون بر این، مشخص شد انگیزه های جامعه یار پرستاران به عنوان مولفه ای پیش برنده برای همیاری با مردم در شرایط کرونایی عمل نموده است.