اثر بخشی ذهن اگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر عاطفه مثبت و منفی و اختلالات درونی شده دانش آموزان دختر دارای مشکلات رفتاری شهرستان نجف آباد

هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی ذهن‌آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر عاطفه مثبت و منفی و اختلالات درونی‌شده دختران دارای مشکلات رفتاری بود. روش پژوهش نیمه تجربی از نوع طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر دارای مشکلات رفتاری مقطع دوم ابتدایی بود که در سال تحصیلی 97-1396 مشغول به تحصیل بودند. نمونه شامل 30 نفر از دانش آموزان دختر شهرستان نجف آباد در سه مدرسه بودند که به شیوه نمونه گیری خوشه‌ای انتخاب و سپس در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس مشکلات رفتاری (Ratter,1967)، مقیاس مشکلات رفتاری درونی‌سازی شده ((Akhenbakh and Raskorela, 2001 و مقیاس عاطفه مثبت و منفی (Watson, Clark and Telgen, 1988) بودند. گروه آزمایش طی 8 جلسه به مدت یک ساعت و نیم تحت مداخله آموزش ذهن‌آگاهی مبتنی بر کاهش استرس قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. نتایج با استفاده از تحلیل کواریانس بیانگر آن بود که ذهن‌آگاهی مبتنی بر کاهش استرس، بر ابعاد عاطفه مثبت و منفی (افزایش احساس مثبت و کاهش احساس منفی) و ابعاد اختلالات درونی‌شده (گوشه گیری، افسردگی، شکایات جسمانی و مقیاس اضطراب/ افسردگی) اثرگذار است. (05/0<p). همچنین نتایج نشان داد که آگاهی مبتنی برکاهش استرس به شیوه گروهی 6/18% از تغییرات عاطفه مثبت، 4/18% از تغییرات عاطفه منفی، 9/22% از تغییرات گوشه‌گیری/ افسردگی، 24% از تغییرات شکایات جسمانی و 2/34 % از تغییرات اضطراب/ افسردگی را تبیین می‌کند.