رویکرد ترکیبی نوین بر پایه تحلیل پوششی داده های DFM با خروجی نامطلوب و تحلیل خوشه ای جهت ارزیابی توسعه پایدار کشورها

تحلیل کارایی کشورها در زمینه توسعه پایدار با توجه ویژه به انتشار گازهای گلخانه ای، می تواند کمک شایانی به سیاست گذاری توسعه منطقه ای و جهانی نماید. پژوهش حاضر با ارایه یک مدل DFM با خروجی های نامطلوب به ارزیابی عملکرد کشور ایران و 38 کشور OECD می پردازد. مقایسه تغییرات میزان افزایش در خروجی و کاهش در ورودی های جهت کارا شدن واحدهای تصمیم گیری در مدل های DFM و CCR از اهداف این پژوهش است .بر اساس بررسی ادبیات و پیشینه پژوهش نهاده های نیروی کار شاغل، کل مصرف انرژی اولیه و تشکیل سرمایه ناخالص به عنوان ورودی، نهاده تولید ناخالص داخلی (GDP) به عنوان خروجی مطلوب و نهاده مجموع انتشار گازهای گلخانه ای به استثنای LULUCF به عنوان خروجی نامطلوب درنظرگرفته شده است. در نهایت نتایج نشان داد که کشورهای ناکارا جهت رسیدن به مرز کارا باید بیشترین تغییر را در نهاده ورودی کل مصرف انرژی اولیه و کمترین تغییر را در نهاده خروجی مطلوب (GDP) ایجاد کنند لذا توجه به مدیریت مصرف انرژی و پرداختن به آن می تواند در کارا شدن کشورهای ناکارا و دارای عملکرد ضعیف در پایداری زیست محیطی، نظیر ایران موثرتر باشد همچنین تحلیل ها نشان داد که در ایران جهت بهبود وضعیت پایداری، سیاست گذاران باید بیشترین توجه خود را معطوف به کاهش مصرف انرژی، افزایش سطح بهره وری نیروی کار، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و در نهایت بهبود بهره وری سرمایه گذاری و GDP نمایند. بر مبنای روش تحقیق اشاره شده، به مقایسه دو شیوه مدل سازی ارزیابی کارایی کشورها در زمینه توسعه پایدار پرداخته شده است و مزیت های مدل DFM نسبت به CCR مورد تحلیل قرار گرفته است.