جستاری بر پارادایم نوآوری باز در مواجهه با کووید-19

ویروس کرونا به عنوان یک بیماری پاندمیک، دنیا را با شرایط سخت و بحرانی مواجهه کرده است. در این بین نظام ارایه خدمات سلامت در خط مقدم مقابله و کنترل این بحران قرار گرفته است. با توجه به شرایط خاص بحران و تهدید سلامت عمومی جامعه در کشور ایران، ضرورت خلاقیت و نوآوری برای مدیریت بحران کرونا بیش از پیش احساس می شود. نوآوری باز، پدیده ای است که تاثیر به سزایی در چرخه نوآوری، افزایش هزینه های تحقیق و توسعه و همچنین کمبود منابع دارد. با توجه به این مزایا و بهره گیری از ایده های نو، می توان شاهد کاهش آسیب و مدیریت بحران به ویژه بحران کووید- 19 باشیم.پارادایم نوآوری باز با بهره گیری از ایده های خارجی و داخلی بر موفقیت سازمان تاکید دارد. ایده اصلی که در پس نوآوری باز وجود دارد این است که دنیای وسیعی از دانش وجود دارد که سازمان نمی تواند به همه آن ها از طریق تحقیقات اختصاصی خودش دست یابد، لذا بایستی از سایر تحقیقات از طریق فرآیند اعطای مجوزها و ثبت اختراع یا خریداری از دیگر شرکت ها استفاده نماید. در این مدل، سازمان ها بخشی از فرآیند تحقیق و توسعه را برو ن سپاری می کنند، از ایده های خارجی استفاده کرده و مرتبا محصولات جدید رقبا و شرکت های پیشرو را رصد می کنند و در بعضی موارد هم با رقبا و دیگر مراکز تحقیقاتی، همکاری مشترک انجام می دهند.1، 2 مطالعات و شواهد نیز بیانگر این است که حوزه سلامت در روند نوآوری، ماهیت باز به خود گرفته است و مشارکت با بخش های خارجی به یک عامل کلیدی و یک قابلیت حیاتی در روند نوآوری تبدیل شده است؛3، 4 به این صورت که ایده های ارزشمند می توانند از بیرون سازمان سرچشمه بگیرند و روند فعالیت موفق از طریق مشارکت با عوامل بیرون باشد.5 نوآوری باز دارای معنای گسترده و وسیعی در حوزه سلامت می باشد.6 در زیر به آن اشاره شده است: • نوآوری های فنی و بالینی: داروهای درمانی جدید، آزمایش های تشخیصی، دستگاه های پزشکی، نرم افزار، تکنیک های جراحی • نوآوری های فرآیند و خدمات: موسسات جدید، مدل های تجاری، مدل های خدماتی، مسیرهای بالینی، نقش ها، آموزش و پرورش • نوآوری های سیستم: نوآوری در سیاست،اصلاح سیستم ها