سقوط حق طلاق به سبب عسر و حرج از منظر مذاهب اسلامی

یکی از مهمترین مسایلی که در علم فقه و حقوق مورد بررسی قرار می گیرد، قاعده عسر و حرج است. به وسیله عسر و حرج بسیاری از احکام اولی ساقط می شود و حکم ثانوی بر آن ها بار می گردد، یکی از این موارد حق طلاق برای زوج است که در مواردی چون شقاق و عسر و حرج حق طلاق از زوج ساقط می شود. هدف از این نوشتار بررسی سقوط حق طلاق به  سبب عسر و حرج از منظر مذاهب اسلامی است که برای رسیدن به هدف از آیات و روایات و کلام فقها استفاده شده است که به روش توصیفی_تحلیلی و با استفاده از منابع فقهی به رشته تحریر در آمده است. نتایج پژوهش نشان داد:گستره قاعده «نفی عسر و حرج» که در فقه اهل سنت به نام «المشقه تجلب التیسیر» شهرت دارد؛ شامل عسر و حرج شخصی است که در حالت عادی برای افراد معمولی قابل تحمل نباشد و موقتی است. سقوط حق طلاق به سبب عسر و حرج در فقه شیعه زمانی قابل اجرا است که زوج وظایف خود را انجام ندهد و زندگی زوجه با سختی و مشقت همراه باشد، مثل عدم پرداخت نفقه و سوء معاشرت و یا زمانی که زوج به بیماری صعب العلاج دچار شود و یا غیبت طولانی داشته باشد؛ اما در فقه اهل سنت از عسر و حرج در این مورد به ضرر یاد می شود که طلاق به سبب ضرر شامل بد رفتاری زوج است و دیگر موارد مثل بیماری و غیبت و شقاق عنوان خاص خود را دارد.