تببین الگوی حکمروایی هوشمند با رویکرد مشارکت مردمی در تصمیم گیری شهری (نمونه موردی: شهر تهران)

شهرها  به طور فزاینده ای به سمت هوشمند سازی حرکت می کند. یکی از مهم ترین ابعاد شهر هوشمند حکمرانی هوشمند است. این بعد از هوشمند سازی شهرها بر استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات برای مشارکت سیاسی و فعال شهروندان و ارایه خدمات مطلوب شهروندی دلالت دارد. در همین راستا پژوهش حاضر با هدف تببین الگوی حکمروایی هوشمند با رویکرد مشارکت مردمی در تصمیم گیری شهری انجام شد. پژوهش حاضر ازنظر روش توصیفی- تحلیلی است. ازنظر هدف در زمره تحقیقات کاربردی قرار دارد. اطلاعات موردنیاز این پژوهش به دو روش کتابخانه ای و میدانی جمع آوری گردیده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کارمندان شهرداری مناطق 22 گانه شهر تهران است که جمعیت آنها برابر 500 نفر می باشد. روش انتخاب متخصصین استفاده از تکنیک گلوله برفی بوده است. تعداد نمونه 15 نفر از کارکنان شهرداری تهران انتخاب شدند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که مشارکت در تصمیم گیری شهری بر روی حکمروایی هوشمند شهری تاثیر مثبت و مستقیمی دارد. براساس نتایج بدست آمده مشارکت در تصمیم گیری ها قادر است که 6/38 درصد از واریانس متغیر وابسته یعنی حکمروایی هوشمند شهری را تببین نماید. همچنین از بین دو مولفه مربوط به مشارکت بر تصمیم گیری ها مولفه مشارکت اجتماعی تاثیر بیشتری بر حکمروایی هوشمند شهری داشت.