شیوه های اعمال شده توسط معلمان زبان انگلیسی ایرانی برای دانش آموزان دارای معلولیت جسمی در کلاس های فراگیر زبان انگلیسی

ادغام معلمان را به عنوان رکن اصلی آموزش فراگیر متعهد به حداکثر سازی نتایج یادگیری برای همه فراگیران می سازد. علیرغم تحقیقات گسترده در مورد ادغام و نقش مهم معلمان در اجرای موفقیت آمیز این استراتژی، تحقیقات اندکی در رابطه با شیوه های به کار گرفته شده توسط معلمان زبان انگلیسی برای دانش آموزان دارای معلولیت در کالس های فراگیر وجود دارد. این مطالعه کیفی با هدف شناسایی شیوه های به کار گرفته شده توسط مدرسان زبان انگلیسی در کلاسهای فراگیر زبان انگلیسی و بررسی تاثیر ادغام این دانش آموزان بر عملکرد معلمان اجرا شد. بدین منظور پنج کالس زبان انگلیسی به مدت شانزده جلسه 90 دقیقه ای  7200 دقیقه  مورد مشاهده قرار گرفتند و 30 معلم زبان انگلیسی 15 مرد و 15 زن با تجربه تدریس حداقل یک زبان آموز دارای معلولیت جسمی در شش ماه گذشته مصاحبه شدند. این مطالعه چند موردی نشان داد که شیوه های به کار گرفته شده توسط مدرسان زبان انگلیسی تا حدودی، اما نه به طور کامل، متناسب با نیازهای دانش آموزان دارای معلولیت در کالسهای فراگیر زبان انگلیسی است. یک مدل مفهومی نیز بر اساس 483 مدخل استخراج شده طراحی شد. بر اساس این مدل٬ شیوه های فراگیر معلمان در کلاسهای زبان انگلیسی به دو دسته ی حمایت محور و غیرحمایت محور تقسیم شدند. یافته ها همچنین بینشهای سودمندی را در رابطه با وضعیت فعلی این استراتژی در ایران ارایه نمود. کاربرد آموزشی یافته های این مطالعه در مقاله مورد بحث قرار گرفته است.