بررسی تاثیر ترس از کووید19 بر بهزیستی روانشناختی کارکنان با نقش میانجی ناامنی شغلی و تعدیلگر ذهن آگاهی

شیوع جهانی ویروس کویید 19 و اجرای محدودیت های ناشی از آن باعث ترس و اضطراب زیادی در افراد جامعه شده که این مسیله این به‌نوبه‌ خود مشکلات روانشناختی عدیده ای در پی داشته است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر ترس از کووید19 بر بهزیستی روانشناختی کارکنان با نقش میانجی ناامنی شغلی و تعدیلگر ذهن آگاهی در دانشگاه علوم پزشکی لرستان بود.

پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از حیث جمع آوری داده ها از نوع تحقیقات توصیفی از شاخه مطالعات میدانی به شمار می آید که روش انجام آن به صورت پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش تعداد 320 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی استان لرستان بود که بر اساس جدول کرجسی و مورگان حجم نمونه‌ای به تعداد 175 نفر به روش تصادفی طبقه‌ای از میان آن‌ها انتخاب گردید. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه ای که شامل چهار بخش ترس از کووید19، بهزیستی روانشناختی، ناامنی شغلی و ذهن آگاهی بود، استفاده ‌شده است. پایایی پرسشنامه‌ با استفاده از روش آلفای کرونباخ و روایی آن با استفاده از روایی همگرا به تایید رسید. برای تجزیه‌ و تحلیل داده‌ها از مدل‌سازی معادلات ساختاری و نرم‌افزار Spss و PLS استفاده ‌شده است.

نتایج نشان‌دهنده این است که در سطح اطمینان 95 درصد ترس از کووید19 اثر منفی و معنی داری بر بهزیستی روانشناختی کارکنان دارد (316/0- =β ؛P<0/05)؛ بعلاوه ترس از کووید19 از طریق ناامنی شغلی نیز اثر منفی و معنی داری بر بهزیستی روانشناختی کارکنان دارد (324/0- =β ؛P<0/05)؛ همچنین ذهن آگاهی در رابطه ترس از کووید19 و بهزیستی روانشناختی کارکنان نقش تعدیلگر دارد (069/0- =β ؛P<0/05).

با توجه به یافته ها می توان گفت که ترس از کووید19 نقش بارزی در کاهش بهزیستی روانشناختی کارکنان از طریق ایجاد ناامنی شغلی دارد، در این میان مولفه ذهن آگاهی نیز در رابطه ترس از کووید19 و بهزیستی روانشناختی نقش تعدیلگر دارد، به عبارتی کارکنانی که از ذهن آگاهی بالاتری برخوردار هستند کمتر دچار کاهش بهزیستی روانشناختی ناشی از ترس از کووید19 می شوند، لذا نیاز است با تقویت ذهن آگاهی در کارکنان که یک مولفه آموزش پذیر نیز می باشد ترس از کووید19 را در آنها کاهش داد.