روش شناسی دیپلماسی آب در رودخانه های فرامرزی

باوجود اینکه آب، به عنوان یک عنصر حیاتی، بیش از سه چهارم از سطح زمین را پوشانده است، اما تنها 000006/0 درصد از آب های کره زمین و 26/0 درصد از آب های شیرین، قابل استفاده برای مصارف انسآن ها می باشد. محدودیت مقدار در کنار توزیع ناهمگون منابع آب موجود، موجب ایجاد بحران آب به صورت بالقوه برای بالغ بر نیمی از جمعیت کره زمین شده است. تغییر اقلیم، افزایش جمعیت و افزایش نامتعارف مصرف آب موجب خواهد شد تا بحران آب به صورت بالفعل گریبان گیر بیش از دو سوم از ساکنین کره زمین شود. با توجه به عدم تطابق مرزهای کشورها با مرزهای طبیعی حوضه های آبریز و به وجود آمدن حوضه های آبی مشترک؛ نحوه تقسیم و استفاده از آب های مشترک، تبدیل به یک چالش اساسی شده است. برای استفاده منصفانه و معقولانه از آب های مشترک، قواعد بین المللی نیاز است تا اختلافات موجود را حل و از بروز تنش و مناقشه بین ذی مدخلان حوضه های آبریز مشترک جلوگیری کند. در این پژوهش با مطالعه مقررات و متغیرهای موثر بر تقسیم آب های فرامرزی به روش شناسی دیپلماسی آب در حوضه های فرامرزی پرداخته شده است و در نهایت تعریف جدیدی از مفهوم دیپلماسی آب ارایه شده است.