ترکیبات مختلف بستر بر تحرک جوجه های گوشتی تاثیر می گذارد

مواد تشکیل دهنده بستر باید به گونه ای باشد که رطوبت را جذب کند، ضربات را کاهش دهد، به مرغ ها اجازه دهد که رفتار طبیعی خود را بروز دهند، سبب کاهش بروز صدمات به بالشتک پا و مفاصل شود و کیفیت بازده لاشه را بهبود ببخشد.

مطالعه حاضر اثر مواد مختلف بستر با سطوح مختلفی از علف خشک شده (Zoysia japonica) را بر پیدایش ضایعات در سیستم حرکتی مرغ های گوشتی مورد بررسی قرار داده است.

هزار جوجه نر هشت روزه از نژاد Cobb 500® در یک مطالعه کاملا تصادفی با طرح فاکتوریل 2 × 3 توزیع شدند: سه سطح مختلف از چمن و دو سطح ماده بستر (100% تراشه چوب، 100% پوسته برنج، 25% چمن و 75% تراشه چوب، 25% چمن و 75% پوسته برنج، 50% چمن و 50% تراشه چوب، 50% چمن و 50% پوسته برنج). پرنده ها در سن 21، 28، 35، و 42 روزگی برای ارزیابی درماتیت کف پا مورد بررسی قرار گرفتند. ده پرنده از هر تکرار شناسایی و به صورت هفتگی از روز 21 تا 42 برای بررسی نمره راه رفتن، تمایل به دراز کشیدن و همچنین زاویه (والگوس و واروس) مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفتند. در سن 43 روزگی، تعداد 60 پرنده از هر تیمار ذبح و از نظر دژنراسیون استخوان ران و دیسکندروپلازی استخوان درشت نی ارزیابی شدند.

ترکیبات مختلف بستر بر بروز لنگش، دیسکندروپلازی درشت نی و اسپوندیلولیستزیس اثر نگذاشت. امتیاز مربوط به درماتیت کف پا در گروه حاوی 50% علف پس از 28 روز افزایش یافت.

 سن در مقایسه با مواد تشکیل دهنده بستر نقش بیشتری را در ایجاد صدمات حرکتی ایفا می کند. توصیه می شود که از چمن خشک شده فقط برای بستر جوجه های جوان استفاده شود.