درمان داخل رحمی با آنزیم های پروتئولایتیک، خروج غشاهای جنینی را در گاومیش هایی که دچار سخت زایی شده اند، سرعت می بخشد

 سخت زایی (dystocia) در گاومیش ها یک مشکل اساسی در مامایی است که می تواند منجر به متریت بغرنج شامل: باقی ماندن غشاهای جنینی (RFM)، متریت پس از زایمان (puerperal metritis)، اندومتریت، پایومتر و همچنین تحت تاثیر قرار دادن میزان باروری در بارداری های بعدی شود.

مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثر تجویز داخل رحمی آنزیم های پروتیولیتیک بر خروج غشاهای جنینی و همچنین باروری پس از زایمان در گاومیش هایی که دچار سخت زایی شده اند، انجام شد.

آنزیم های پروتیولیتیک شامل تریپسین (16 mg)، کموتریپسین (16 mg)، و پاپایین (8 mg) در 500 میلی لیتر نرمال سالین حل شدند و 1 ساعت پس از زایمان، به گاومیش هایی که دچار سخت زایی شده اند به همراه درمان های معمول به صورت داخل رحمی تجویز شدند.

حیوانات تحت درمان (n=15) غشاهای جنینی را در مدت زمان کمتری در مقایسه با گروه کنترل (n=15) دفع کردند (P=0.043). در هیچ یک از گروه های تیماری مدت زمان باقی ماندن غشاهای جنینی بیشتر از 24 ساعت نبود. عفونت های رحمی پس از زایمان در گروه های تحت تیمار نسبت به گروه کنترل کمتر بود (67/26 در مقابل 33/73؛ P=0.027). فاصله تا اولین فحلی پس از زایمان (P=0.067)، دوره سرویس (P=0.554)، و روزهای باز (P=0.557) در گروه تیمار کمتر از گروه شاهد بود و علاوه بر این آنستروس پس از زایمان (67/26% در مقابل 67/66%؛ P=0.066) در حیوانات تحت درمان آنزیمی در مقایسه با گروه شاهد کمتر بود. بیماری سیستمیک (نوتروفیلی) نیز در حیوانات تحت تیمار در مقایسه با گروه شاهد در روز 20 (14/1% ± 55/64 در مقابل 99/0% ± 23/70؛ P=0.001)، و 45 (63/1% ± 05/55 در مقابل 45/1% ± 92/64%؛ P<0.001) پس از زایمان کاهش یافت.

نتیجه گیری می شود که درمان با آنزیم های پروتیولیتیک پس از زایمان در گاومیش هایی که دچار سخت زایی شده اند، می تواند به خروج زودتر غشاهای جنینی، کاهش عفونت رحمی و همچنین کاهش تعداد نوتروفیل ها کمک کند.