بررسی میزان تفرق ژنتیکی نژادهای های مختلف شتر استان سیستان و بلوچستان با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره ای
هدف از این مطالعه، بررسی میزان تفرق ژنتیکی نژاد های مختلف شتر استان سیستان و بلوچستان با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره ای انجام شد. بدین منظور از تعداد 70 نفرشتر از دو نژاد جمازه و بلوچی به صورت تصادفی انتخاب و از آن ها از ورید وداجی در لوله های هپاررینهخون گیری شد. DNA در نمونه های خون به روش نمکی-دترجنت استخراج شد.تعداد پنج نشانگر ریزماهواره ای از ژنوم شتر انتخاب و با آغازگرهای اختصاصی تکثیر و الگوهای باندی بر روی ژل آگارز پنج درصد نمایان سازی شدند. ساختارهای ژنتیکی و جمعیتی با نرم افزارPOPGENE نسخه 1/31 تجزیه و تحلیل شدند. تعداد آلل ها در پنج جایگاه نشانگری در دو نژاد جمازه و بلوچی در دامنه یک تا شش آلل متغیر بودند. تعداد آلل ها در پنج نشانگر CVRLO6، VOLP32، LCV66، WYLLO و CMS17 در نژاد جمازه به ترتیب برابر با سه، دو، سه، چهار و یک آلل و در نژاد بلوچی به ترتیب برابر با دو، چهار، دو، پنج و یک آلل بودند. دامنه هتروزیگوسیتی مشاهده شده در جایگاه های مورد مطالعه در دو نژاد جمازه و بلوچی در محدوده 0/29تا 0/52 قرار داشت.نتایجتجزیه آماره FST نشان داد که دو نژاد شباهت بیش از 96 درصد و میزان تفرق بین آن ها سه درصد است. نتایج این پژوهش بیانگر میزان چندشکلی پایین در جایگاه های مورد مطالعه بود و جهت حفظ نژادها و تطابق پذیری بیش تر به شرایط محیطی نیازمند توجه بیش تر و کنترل آمیزش ها می باشد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.