حدنگاری انواع مرزهای ثبتی ایران در سه بعد با استفاده از غنی سازی مدلسازی اطلاعات ساختمانی

در سال های اخیر جمعیت شهرنشین در ایران رو به افزایش بوده است. این افزایش جمعیت در شهرهای بزرگ باعث افزایش تقاضا برای زمین می شود. افزایش تقاضا به نوبه خود موجب بلندمرتبه سازی و افزایش تراکم و ایجاد نقشه های ثبتی پرتعداد و پیچیده در این ساختمان ها شده است. در حال حاضر، روش فعلی برای ثبت و ذخیره سازی انواع مرزهای حقوقی در ایران، استفاده از خطوط و نقشه های دوبعدی است. این روش دارای محدودیت هایی برای نمایش مرزهای ثبتی مختلف که فضاهای مالکیتی را مشخص می کنند، است. به همین دلیل ایجاد یک سازوکار جهت ثبت مالکیت های موجود در ساختمان ها به شکلی دقیق و کارا بیش ازپیش موردنیاز است. با پیشرفت درزمینه مدل های سه بعدی مخصوصا مدل سازی اطلاعات ساختمانی[1]، تحقیقات زیادی جهت ثبت سه بعدی مرزهای حقوقی با استفاده از این مدل ها در کشورهای مختلف در حال انجام است. در این مقاله برای اولین بار از مدل سازی اطلاعات ساختمانی جهت ثبت سه بعدی انواع مرزهای حقوقی در حوزه قضایی ایران استفاده شد. برای این کار ابتدا انواع مختلف مرزهای ثبتی در ایران طبق مقررات اداره ثبت اسناد و املاک کشور و دستورالعمل تفکیکی ساختمان ها در ایران مشخص شدند. سپس جهت ثبت این مرزها، استاندارد کلاس های بنیاد صنعت[2] توسعه یافت و بر روی یک نمونه اولیه که ساختمانی در تهران است پیاده سازی شد. در مرحله ارزیابی، مرزهای ثبتی در دو روش پیشنهادی و روش فعلی با استفاده از روش پرسشنامه مقایسه شدند. نتایج این ارزیابی در معیارهای مختلف، قابلیت بالای روش پیشنهادی در ثبت و نمایش مرزهای حقوقی مصوب سازمان ثبت اسناد و املاک کشور را نشان داد، به طوری که بیش از 80 درصد از جامعه نخبگان شرکت کننده در پرسشنامه این روش را نسبت به روش فعلی مناسب تر دانستند.