مقایسه بیان ایمونوهیستوشیمیایی پودوپلانین بین کارسینوم سلول سنگفرشی دهان و مخاط نرمال دهان

کارسینوم سلول سنگفرشی دهان (OSCC)، ششمین سرطان شایع در جهان است. پودوپلانین یک گلیکوپروتیین شبه موسینی در ضخامت غشا است که در اندوتلیوم لنفاوی بیان شده اما در اندوتلیوم عروق خونی بیان نمی شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی بیان ایمونوهیستوشیمیایی پودوپلانین و بررسی لنفانژیوژنز در کارسینوم سلول سنگفرشی دهان در مقایسه با مخاط نرمال دهان بود.

در این مطالعه آزمایشگاهی، 40 بلوک پارافینه از بایگانی بخش پاتولوژی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی بابل با تشخیص قبلی کارسینوم سلول سنگفرشی دهان و 40 نمونه از مخاط نرمال دهان که طی جراحی دندان عقل نهفته به دست آمده بود با حداقل التهاب از دید بافتی و هیستوپاتولوژی، وارد مطالعه شدند و بیان ایمونوهیستوشیمیایی پودوپلانین در سلول های اپی تلیالی دو گروه و تعداد عروق لنفاوی در آن ها مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت آنالیز داده ها از آزمون های Chi-sqaure، Mann-Whitney، Wilcoxon و Oneway ANOVA استفاده شد.

اختلاف میانگین تعداد عروق لنفی در ناحیه تهاجم تومور در گروه OSCC (2/02±4/43) و در مرکز تومور (78/72±6/2) به لحاظ آماری معنادار بود (0/001>P). در بررسی بیان پودوپلانین از نظر کیفی بین دو گروه مشخص شد که در گروه OSCC بیان پودوپلانین در 23 مورد (57/5 درصد) بین 51 تا 100 درصد بوده است. در حالی که در گروه کنترل تنها 4 مورد (10 درصد) از نمونه ها این میزان بیان را داشته اند. بیان پودوپلانین در سلول های اپی تلیالی در کارسینوم سلول سنگفرشی به طور معنی داری بیش از مخاط نرمال دهان بود (0/001>P).

نتایج مطالعه حاضر نقش پودوپلانین را در پاتوژنز کارسینوم سلول سنگفرشی دهان مطرح می نماید.