اثر نانوذره اکسید روی (ZnO) عامل دار شده با گلوتامیک اسید و کنژوگه با تیوسمی کاربازید (TSC) بر روی بیان ژن های Bax، bcl-2 و caspase-3 در رده سلولی آدنوکارسینومای معده

کنژوگه کردن نانوذرات فلزی با تیوسمی کاربازید یا مشتقات آن می توند منجر به بهبود پایداری و قابلیت ضدسرطانی آنان از طریق القاء آپوپتوزیس در سلول های سرطانی شود. بنابراین، هدف از این مطالعه سنتز نانوذرات اکسید روی عامل دار شده با گلوتامیک اسید کنژوگه شده با تیو سمی کاربازید (Zn@Glu/TSC) و سپس ارزیابی قابلیت ضد سرطانی آنان از طریق سنجش سمیت سلولی و بیان ژن های دخیل در تنظیم آپوپتوزیس در سلول های آدنوکارسینومای معده (AGS) است. ویژگی های فیزیکی-شیمیایی  نانوذرات سنتز شده از طریق آنالیزهای FT-IR، میکروسکوپ الکترونی نگاره و گذاره و اندازه گیری پتانسیل زتا تعیین گردید. میزان سمیت سلولی و دوز مهاری میانه نانوذرات بر سلول های AGS  از طریق آزمایش MTT تعیین گردید. سپس میزان بیان ژن های caspase-3، bax و bcl-2 در سلول های مواجهه یافته با نانوذرات از طریق آزمایش Real time PCR مورد ارزیابی قرا گرفت. نتایج نشان داد که نانوذرات ساخته شده کروی بوده و دارای اندازه 10 تا 90 نانومتر بودند. ماهیت ذرات توسط  طیف سنجی FT-IR تایید شد و مقدار پتانسیل زتا نیز mV 7/11- به دست آمد. نانوذرات ساخته شده در غلظت های µg/mL 62/15 و  بالاتر به طور چشمگیری باعث کاهش زنده مانی سلول های AGS شدند و مقدار دوز مهاری میانه µg/mL 90 به دست آمد. همچنین، در سلول های مواجهه یافته با نانوذرات بیان ژن های caspase-3 و bax به میزان 67/1 و 80/1 برابر افزایش داشت درحالی که میزان بیان ژن bcl-2 به میزان 70/0 برابر در مقایسه با سلول های کنترل کاهش معنی دار داشت.