اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی و انسجام روانی زنان نابارور

ناباروری به عنوان حادثه ای استرس زا با مشکلات روان شناختی متعددی همراه است که نیازمند انجام مداخلات روان شناختی است. ازاین رو پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی و انسجام روانی زنان نابارور شهر مشهد انجام شد.

روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری بود. جامعه آماری شامل تمام زنان نابارور مراجعه کننده به کلینیک نازایی منتصریه در مشهد در زمستان 1397 بود که 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. درمان پذیرش و تعهد Hayes و همکاران طی 8 جلسه درمانی 60 دقیقه ای و در 8 هفته به گروه آزمایش ارایه شد، اما گروه گواه هیچ آموزشی را دریافت نکرد. از مقیاس انسجام روانی Antonovsky و تحمل پریشانی Simmons و Gaher قبل و بعد از مداخله به منظور جمع آوری اطلاعات استفاده شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر بین گروهی در سطح معنی داری 0/05= α استفاده شد.

نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود تحمل پریشانی و انسجام روانی زنان نابارور موثر بود (0/05>p) و نتایج در دوره پیگیری تداوم داشت (0/05>p).

بر اساس نتایج، می توان از درمان پذیرش و تعهد برای کاهش مشکلات روان شناختی و ارتقای انسجام روانی و تحمل پریشانی زنان نابارور استفاده کرد.