مطالعه انتقادی الگوهای مشارکت در آموزش و پرورش

مشارکت در آموزش و پرورش چه در مفهوم پردازی نظری و چه در عمل، از برخی تنگ نگری ها و بی توجهی به مفاهیم اصیل انسانی رنج می برد که برای تحول در عمل، احتیاج به نوآوری و تحول بخشی در مفهوم پردازی دارد. این پژوهش با هدف شناسایی سازه های مغفول در الگوهای مشارکت آموزش و پرورش، به مطالعه انتقادی رویکردهای جهانی حاکم بر مشارکت در آموزش و پرورش پرداخته است. نقد توسعی از مجموعه روش های ذیل کاوشگری فلسفی روش پژوهش در نقد طبقه بندی های حاکم بر مشارکت مورد استفاده قرار گرفته است. آنچه در تمامی رویکردهای مشارکت در هر دو طبقه بندی مورد غفلت واقع شده است، توجه به مفاهیم استقلال ملی، عدالت و مصالح تربیتی است. الگوهای جایگزین برای مشارکت در آموزش و پرورش، اگر به این مفاهیم توجه نداشته باشند، مشارکت موفقی نخواهند داشت و بی عدالتی، وابستگی سیاسی در قالب استعمار فرانو و تهی شدن تعلیم و تربیت از ارزش های تربیتی، گسترده تر خواهد شد.