واکاوی ابرانگاره تغییر تحول آفرین در سیاست گذاری نوآوری

از آغاز قرن بیست و یکم، پژوهشگران سیاست های نوآوری، با واژگانی متنوع و بدیع از پدیده هایی نوین در حوزه سیاستگذاری نوآوری سخن گفتند که با ابرانگاره های رایج صحنه سیاستگذاری نوآوری یعنی تحقیق و توسعه و نظام نوآوری متفاوت بوده است. این رویکرد نوظهور، که مبتنی بر نظریات رویکرد چندسطحی، مدیریت گذار، مدیریت راهبردی کنام و پژوهش و نوآوری مسیولیت پذیر توسعه یافته، مورد توجه پژوهشگران متعددی قرار گرفته و با عنوان ابرانگاره تغییر تحول آفرین در منابع علمی رواج یافته است. در این مقاله، با مرور نظام مند پیشینه ابرانگاره تغییر تحول آفرین، 33 مقاله از میان 994 مقاله جستجوشده در پایگاه اسکوپوس انتخاب شدند و برای استخراج مبانی نظری، خردمایه ها و دلالت های سیاستی این ابرانگاره مورد مطالعه قرار گرفتند. براین اساس، عدم توسعه اجتماعی و زیست محیطی با پیشرفت صرف فناوری، جایگاه رژیم و کنام به مثابه نمادهای مقاومت و تحول، جهت گیری هنجاری نوآوری و نیاز به نوآوری سیستمی به عنوان مبانی نظری؛ رویکرد چندسطحی، رویکرد درون زا و مشارکت محوری، تغییر رادیکال طی مراحل تدریجی، تنوع و انتخاب هدایت شده و توجه توامان به توسعه و تخریب به عنوان خردمایه های سیاستی و توسعه چشم انداز در عرصه تحول، سازماندهی و حمایت از بازارهای جدید و کنام، آزمایش کارآفرینانه، تحول در الگوی مشروعیت بخشی و تغییر محسوس در قوانین رژیم به عنوان دلالت های سیاستی ابرانگاره شناسایی شدند.