مقایسه تاثیر یادگیری مشارکتی و شیوه سنتی یادگیری (سخنرانی) بر مهارت های ارتباطی دانشجویان مقطع پایه رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز درسال 1398

پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر یادگیری مشارکتی و شیوه سنتی یادگیری بر مهارت های ارتباطی دانشجویان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 1398 انجام شد. این پژوهش از نوع مطالعات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. جامعه آماری در این پژوهش کلیه دانشجویان علوم پایه دانشکده پزشکی شیراز در سال 98 بود. نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران 208 نفر تعیین گردید. که به روش یادگیری مشارکتی آموزش دیدند و مهارتهای ارتباطی قبل و بعد از آموزش مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش از پرسشنامه مهارتهای ارتباطی کویین دام که مشتمل بر 34 سوال است و توسط موسسه کویین دام (2004) منتشر شده است استفاده شد. داده های گردآوری شده با استفاده از آزمون های آماری تی استیودنت و مقایسه زوجی در نرم افزار spss نسخه 23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش حاضر نشان داد میانگین و انحراف معیار دانشجویان شیوه آموزشی سنتی (46/2 ±54/140) و میانگین و انحراف معیار دانشجویان شیوه آموزشی مشارکتی (98/1 ±31/142) می باشد. براساس نتایج این پژوهش می توان اظهار داشت دانشجویان آموزش دیده به روش مشارکتی از بینش و آگاهی بالاتر درخصوص فرایند ارتباط و همین طور از قاطعیت بیشتری نسبت به دانشجویان شیوه سنتی برخوردار می باشند. نتایج پ‍ژوهش نشان داد که شیوه آموزشی مشارکتی بر میزان مهارت ارتباطی دانشجویان تاثیرگذار بوده است و دانشجویان از میزان مهارت ارتباطی بیشتری نسبت به قبل از آموزش برخوردار بوده اند و یادگیری مشارکتی به شکلی معنادار موجب تعالی و ارتقای مهارتهای ارتباطی دانشجویان در گروه مشارکت محور گردیده است.