بررسی نظر همراهان بیماران مبتلا به سرطان در مورد لزوم و چگونگی بیان خبر ابتلا به سرطان صعب العلاج

سرطان یک بیماری صعب العلاج است که امروزه در سرتاسر دنیا جزء اصلی ترین علل مرگ و میر است. ازآنجاکه نحوه مطلع کردن بیمار از ابتلا به سرطان میتواند تاثیر بسزایی بر روحیه بیمار داشته باشد، مطالعات مختلف به زوایای بیان خبر بد پرداخته اند. با توجه به اینکه دیدگاه افراد بسته به فرهنگ هر ملیت متفاوت است و در ایران اغلب خبر ابتلا را به همراه بیمار میدهند، در این مطالعه، لزوم و چگونگی بیان خبر ابتلا به سرطان لاعلاج از نظر همراهان بیماران مبتلا به سرطان بررسی شد.

پس از انتخاب 200 نفر از همراهان بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به کلینیک رادیوانکولوژی درمانگاه امام رضا در طی سال 1398 و ثبت اطلاعات دموگرافیک افراد، دیدگاه همراهان بیماران بر لزوم و چگونگی بیان خبر بد (از طریق پاسخ به پرسشنامه ای که روایی و پایایی آن قبلا مورد تایید قرار گرفته است) ثبت شد. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS توسط آزمون های کای اسکویر و فیشر، تی و من ویتنی آنالیز شدند.

طبق نظر اغلب همراهان بیمار، بهتر است بیمار از خبر بد آگاه شود (88.6% موارد فرد پاسخ دهنده و 66.5% درصورت ابتلای نزدیکان)، بهتر است اگر بیمار نخواهد نباید اطلاعات به کس دیگری داده شود (74%)، در هنگام گفتن خبر بد بستگان نیز حضور داشته باشند (62.5%)، بهتر است ابتدا بستگان در خصوص خبر مطلع شوند (54%)، پزشک باید خبر بد را بگوید (53%)، به صورت حضوری (84.5%) و در مکان خلوت گفته شود (73.5%) و میزان اطلاعات بسته به تمایل بیمار داده شود (65%). همچنین نظرات شرکت کنندگان در رابطه با میزان اطلاعات بسته به سن افراد (P=0.02)، در رابطه با محل اطلاعرسانی بسته به نسبت فامیلی (P=0.016)، در رابطه با شخص اطلاع دهنده نسبت به سطح تحصیلات (P=0.011) و محل سکونت (P=0.012) و در رابطه با نحوه اطلاعرسانی نسبت به شغل فرد (P=0.001) متفاوت بود.

بیشتر افراد معتقد هستند که باید به بیمار در خصوص خبر بد اطلاع داده شود؛ اما روش ارایه آن نیز دارای اهمیت میباشد. با توجه به یافته های به دست آمده از مطالعه حاضر، شرایط خاصی که افراد مد نظر دارند مشخص شد. لذا با آموزش لازم به پزشکان در این خصوص، میتوان سبب بهبود دادن نحوه اطلاع دادن خبر بد به افراد و بیماران و کاهش آسیبهای ناشی از آن شد.