تبیین دعا و مبانی نظری آن در نظام تربیتی اسلام با تکیه بر صحیفه سجادیه

دعا، در متون اسلامی از دو جنبه هدف و روش تربیتی مورد توجه قرارگرفته است. موضوع این نوشتار تبیین اهداف و مبانی نظری دعا، با تکیه بر صحیفه سجادیه است. صحیفه به عنوان منبع مهم معارف توحیدی ،بعد از قران بیشترین تواتر سندی را دارد . روش پژوهش توصیفی _تحلیلی با تکیه بر متن است. دعا، در واقع تجلی عشق و محبت به معبود ازلی همراه با خوف و خشیت برای درک حضور و رسیدن به قرب و لقاء الهی وبه این معنا هدف نظام تربیتی اسلام شمرده می شود. دقت در دعاهای صحیفه،این رهنمود را به دست می دهد که دعا را انواعی است : دعای اولیا، حدیث عبودیت و ابراز بندگی و در آن مقام ،عین اجابت است. گاه دعا وسیله کاهش درد و رنج یا ابزاری برای رفع حوایج و نیازهای زندگی و در همه حال، دعا ابزار انسان خاکی برای اتصال به مبدا هستی است. مبانی هستی شناختی دعا، باور به خدای خیرخواه، قادر، بخشنده و مبانی انسان شناسی آن توجه به فطرت الهی و خودشناسی و درک نیازمندی و فقر وجودی انسان است.