بررسی نیمرخ حرکتی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه و مشکل یادگیری

دانش آموزان جهت کسب موفقیت در مدرسه نیازمند هماهنگی توانایی های حرکتی، شناختی و اجتماعی - هیجانی هستند. دراین بین نقش مهارت های حرکتی به عنوان سنگ بنای پیشرفت عملکرد شناختی و اجتماعی- هیجانی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از این رو، پژوهش حاضر باهدف مقایسه نیمرخ حرکتی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه و مشکل یادگیری انجام شد.

در این پژوهش علی- مقایسه ای شرکت کنندگان شامل 100 نفر از دانش آموزان 8 تا 12 سال دارای اختلال یادگیری و 100 نفر از دانش آموزان کم پیشرفت مدارس ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 بودند که در متغیرهای سن، جنسیت، پایه تحصیلی و هوشبهر همگن شدند. داده های پژوهش با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس چند متغیری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.

نتایج به دست آمده حاکی از عملکرد ضعیف دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه در مهارت های حرکتی جابجایی(0/001>P،25/86=F)، کنترل شی (0/001>P ،.35/95=F)، تعادل(0/001>P ،25/04=F)، هماهنگی حرکتی دوطرفه (0/001>P ،92/47=F) و مهارت های حرکتی ظریف (0/05>P ،22/68=F) نسبت به دانش آموزان دارای مشکل یادگیری بود. از این رو، با توجه به یافته های به دست آمده می توان چنین عنوان کرد که نیمرخ حرکتی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه به طور معنی داری ضعیف تر از دانش آموزان با مشکل یادگیری است. 

با توجه به نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر توجه به مهارت های حرکتی در ارزیابی و تشخیص و به تبع آن طراحی و امکان سنجی برنامه های توان بخشی برای دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه و مشکل یادگیری می تواند نتایج امیدبخشی در پی داشته باشد. همچنین نتایج به دست آمده کاربردهای مهم تشخیصی و درمانی برای این دو گروه از دانش آموزان دارد.