بررسی کاربرد سطوح مختلف کود نیتروژن و محلول پاشی سولفات روی بر خصوصیات کمی و کیفی دو رقم چغندر قند (کشت پاییزه)

هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر میزان کاهش مصرف کود نیتروژن و محلول پاشی سولفات روی بر خصوصیات کیفی دو رقم چغندرقند بود. این پژوهش طی دو سال زراعی 98-97 و 97-1396 در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل ارقام چغندرقند پاییزه (Chimene و Rosagold) و چهار سطح کود (F1: کاربرد 300 کیلوگرم در هکتار نیتروژن (شاهد)، F2: کاربرد 270 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و محلول پاشی سولفات روی، F3: کاربرد 240 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و محلول پاشی سولفات روی، F4: کاربرد 210 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و محلول پاشی سولفات روی) با محلول پاشی سولفات روی به میزان پنج در هزار بود. بیشترین عملکرد ریشه (معادل 90/15 تن در هکتار) متعلق به رقم Rosagold بود و از بین تیمارهای سطوح مختلف کود نیتروژن با محلول پاشی سولفات روی، بیشترین میزان عملکرد ریشه مربوط به تیمار 10 درصد کاهش مصرف کود نیتروژن با محلول‎پاشی سولفات روی (F2) بود. بالاترین درصد قندناخالص (به میزان 16/15 درصد) توسط تیمار 20 درصد کاهش مصرف نیتروژن و محلول پاشی سولفات روی به دست آمد. همچنین بیشترین درصد قندخالص به میزان 15/57 درصد از رقم Rosagold و تیمار 20 درصد کاهش مصرف نیتروژن با محلول پاشی سولفات روی به دست آمد که در مقایسه با تیمار شاهد (F1)، 26/17 درصد افزایش نشان داد. بیشترین میزان ملاس و ناخالصی های سدیم، پتاسیم و نیتروژن مضره به ترتیب به میزان 2/7، 2/61، 7/90 و 2/90 میلی اکی والان در صد گرم خمیر ریشه چغندرقند) در رقم Chimene مشاهده شد. همچنین بیشترین درصد ساقه‎روی در رقم Chimeneبا تیمار شاهد (F1) مشاهده گردید. با توجه به نتایج این مطالعه می توان اظهار داشت که کشت پاییزه چغندرقند با استفاده از رقم Rosagold در منطقه خرم‎آباد امکان پذیر می باشد و محلول‎پاشی سولفات روی توان جبران کاهش مصرف نیتروژن به میزان 20 درصد بدون کاهش عملکرد و کیفیت چغندرقند پاییزه را دارد.