مقایسه عملکرد کمی، کیفی و اقتصادی کشت چغندرقند به روش نشاء ریشه لخت با کشت مستقیم بذر در منطقه همدان

کاهش مصرف آب، نهاده های شیمیایی، هزینه و ریسک تولید از مهم ترین مزایای کشت نشایی می باشند. هدف از انجام مطالعه حاضر مقایسه سیستم کشت نشایی با کشت مستقیم بذر در گیاه چغندرقند است. برای این منظور در قطعه زمینی به مساحت یک هکتار، کشت نشاء ریشه لخت در کنار کشت مستقیم بذر چغندرقند در مزرعه کشاورز در همدان انجام گرفت. نشاها در فروردین ماه در خزانه تهیه و در خردادماه به زمین اصلی منتقل شدند. کشت مستقیم بذر نیز در زمین اصلی در اواخر اردیبهشت ماه صورت گرفت. در طول فصل رشد یادداشت برداری های لازم انجام و در انتهای فصل، نمونه گیری از ریشه های چغندرقند انجام پذیرفت. بعد از برداشت محصول، دو سیستم کشت از لحاظ صفات کمی، کیفی و اقتصادی مورد ارزیابی قرار گرفتند. سیستم کشت نشایی چغندرقند نسبت به روش کشت مستقیم، به ترتیب باعث افزایش 15 و 47 درصدی عملکرد ریشه و قند گردید. میزان مصرف آب در روش کشت نشایی، 10080 مترمکعب در هکتار بود که حدود 18 درصد کمتر از روش کشت رایج بود. از لحاظ کارایی مصرف آب نیز، روش کشت نشایی با کارایی 9/66 کیلوگرم ریشه بر مترمکعب آب حدود 40 درصد بیشتر از کشت مستقیم (6/90 کیلوگرم ریشه بر مترمکعب آب) بود. ارزیابی اقتصادی دو روش کشت نیز نشان داد که افزایش درآمد خالص حاصل از تغییر روش کاشت از کشت معمول به کشت نشاء ریشه لخت حدود نه میلیون تومان بود. به طور کلی نتایج آزمایش نشان داد که سیستم کشت نشایی چغندرقند نسبت به روش کشت مستقیم، از عملکرد کمی و کیفی و درآمد اقتصادی بالاتری برخوردار بود.