بررسی مقایسه ای احساس امنیت شهروندان در شرق، غرب و مرکز استان هرمزگان با تاکید برنقش ابعاد اجتماعی توسعه متوازن

احساس امنیت پدیده روان شناختی-اجتماعی است که دارای ابعاد گوناگونی می باشد. این احساس ناشی از تجربه های مستقیم و غیرمستقیم افراد از شرایط و اوضاع محیط پیرامونی است و افراد مختلف به صورت های گوناگون آن را تجربه می کنند. تهدیدات رایجی که کم و بیش در همه جوامع دیده می شود و زمینه عدم احساس امنیت اجتماعی را پدید می آورد بسیارند. احساس امنیت به عنوان یک متغیر اجتماعی می تواند تحت تاثیر عوامل متعدد اجتماعی و فردی قرار گیرد. هدف در این پژوهش مقایسه احساس امنیت شهروندان استان هرمزگان (شرق، غرب و مرکز) و تاثیر ابعاد اجتماعی توسعه متوازن برآن می باشد.

روش تحقیق: 

پژوهش حاضر بر اساس هدف از نوع کاربردی و با روش پیمایشی صورت گرفته و با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه 384 نفری را در استان هرمزگان انتخاب نموده و از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و از پرسشنامه برای گردآوری داده ها بهره برده است و اعتبار ابزار گردآوری داده ها محتوایی و پایایی آن از روش میزان آلفا کرونباخ سنجیده شده است. و از آزمون های تی، آنوا، همبستگی پیرسون، رگرسیون و تحلیل مسیر تاثیر مولفه های مختلف ابعاد اجتماعی توسعه در پیش بینی و تبیین احساس امنیت مورد تحلیل قرار گرفته است.

نتایج این تحقیق حاکی از این است که احساس امنیت در نقاط سه گانه مورد مطالعه در سطح متوسط ارزیابی گردیده اما ابعاد اجتماعی توسعه متوازن به یک اندازه در این مناطق توسعه نیافته است و در شرق و غرب استان نسبت به مرکز  این ابعاد کمترین تاثیر را داشته اند.یافته های پژوهش نشان می دهد که در شهرستان های لنگه و میناب متغیرهای مستقل (ابعاد اجتماعی توسعه) عدالت اجتماعی، رفاه اجتماعی، پایداری اجتماعی و کیفیت زندگی تنها توانسته اند به ترتیب حدود 4/17 و 1/15درصد واریانس متغیر وابسته (احساس امنیت) را تبیین نمایند، در صورتی که در شهرستان بندرعباس متغیرهای مستقل حدود 7/41 درصد واریانس متغیر وابسته را تبیین نموده اند.