زمینه ها، راهبردها و پیامدهای جهت گیری مناسکی «نهادهای متولی آسیب های اجتماعی» در کاهش امنیت اجتماعی (مورد مطالعه: محله شیخ آباد قم)

 هدف از پژوهش حاضر این است که عملکرد نهادهای متولی در  آسیب های اجتماعی را در محله حاشیه نشین شیخ آباد قم با رویکرد کیفی بررسی کند. 

روش تحقیق:

جمع آوری اطلاعات از مصاحبه عمیق و برای تحلیل اطلاعات از روش نظریه داده بنیاد استفاده شده است. جامعه آماری شامل فعالان حوزه مقابله با  آسیب های اجتماعی بوده و افراد مورد مصاحبه نیز با اتخاذ راهبرد هدفمند و با روش نمونه گیری نظری انتخاب شدند. نتیجه تحلیل داده ها منجر به شناسایی 44 مضمون پایه در زمینه کاهش آسیب های اجتماعی شد.

 یافته ها و نتیجه گیری:

بر اساس یافته های تحقیق مقوله «جهت گیری مناسکی نهادهای متولی آسیب های اجتماعی» به عنوان مقوله هسته ای انتخاب شد. به این معنا که نهادهای متولی کاهش آسیب های اجتماعی با اتخاذ جهت گیری مناسکی و  صورت گرایانه در قبال آسیب های اجتماعی، بیش از تعهد به مقابله واقع نگرانه با  آسیب ها؛ دغدغه ارایه تصویری مطلوب و روتوش شده را از عملکرد خویش و ارایه آن   به مسیولین بالاتر در قالب گزارش های اداری و بوروکراتیک دارند. یافته های تحقیق همچنین نشان داد که مقولاتی مانند «ضعف دانش و بینش تخصصی»، «مدیریت سلسله مراتبی سازمانی»، «ضعف و ناتوانی نهادها»، «فقدان نظارت موثر بر عملکرد نهادهای ذی ربط در کاهش آسیب های اجتماعی» مهم ترین شرایط علی؛ مقولات «تنظیمات نامناسب قوانین و مقررات نهادها» و «نابرابری در توزیع ثروت» (فقر اقتصادی حاشیه نشینان) از مهم ترین شرایط مداخله ای و زمینه ای؛ مقوله   « مقبولیت بخشی و موجه سازی تصویر نهاد مربوطه» به عنوان مهم ترین راهبرد اتخاذ شده از سوی نهادهای متولی و «رشد فزاینده آسیب های اجتماعی» نیز مهم ترین پیامد ناشی از عملکرد نهادی متولی بوده است.