مقایسه تاثیر تمرینات اصلاحی با شاخص گلوتئال به تنسور بالا و پایین 50 بر درد، دامنه حرکتی و کینماتیک دوبعدی راه رفتن در زنان دارای کمردرد مزمن غیراختصاصی

شاخص گلوتیال به تنسور، نسبت فعالیت الکتریکی عضلات سرینی به کشنده پهن نیام را نشان می دهد که در آن، از فعالیت نرمال شده الکترومیوگرافی برای عضلات استفاده می شود. نقش عضلات ران در بهبود عملکرد و جلوگیری از آسیب، همچنین در دوره توان بخشی بعد از آسیب در بیماران دارای کمردرد مزمن غیراختصاصی موردتوجه می باشد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه تاثیر تمرینات اصلاحی با شاخص گلوتیال به تنسور بالا و پایین 50 بر درد، دامنه حرکتی و کینماتیک دوبعدی راه رفتن در زنان دارای کمردرد مزمن غیراختصاصی بود.

این تحقیق شامل 45 زن دارای کمردرد مزمن غیراختصاصی با دامنه سنی بین 30 تا 45 سال بود که به صورت تصادفی در یکی از سه گروه کنترل و دو گروه تجربی (تمرینات اصلاحی با شاخص گلوتیال به تنسور بالا و پایین 50)، هر گروه 15 نفر قرار گرفتند. مداخلات تمرینی به مدت هشت هفته تحت نظارت محقق انجام شد. در این مطالعه که به صورت پیش آزمون و پس آزمون بود، از مقیاس بصری درد، پرسش نامه رولاند موریس، گونیامترو دوربین فیلم برداری استفاده شد.

یافته ها حاکی از آن بود که هر دو مداخله تمرینی (تمرینات اصلاحی با شاخص گلوتیال به تنسور بالا و پایین 50) باعث کاهش درد، بهبود دامنه حرکتی و کینماتیک راه رفتن شدند، اما تاثیرگذاری تمرینات شاخص گلوتیال به تنسور بالای 50 در بهبودی متغیرهای ذکرشده بیشتر بود.

یافته ها نشانگر کاهش درد، بهبود دامنه حرکتی و کینماتیک راه رفتن زنان دارای کمردرد مزمن غیراختصاصی در گروه تمرینات شاخص گلوتیال به تنسور بالا نسبت به گروه تمرینات شاخص گلوتیال به تنسور پایین بود؛ بنابراین به عنوان یک درمان مکمل استفاده از این تمرینات در کنار مداخله های تمرینی اثرگذار دیگر، برای بیماران دارای کمردرد مزمن غیراختصاصی توصیه می شود.