بررسی تغییرات مورفولوژیک تارهای عضلانی و پایانه های عصبی نورون حرکتی موش های صحرایی نر از کودکی تا پیری

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر گذر زمان و سن بر تغییرات مورفولوژیک موش های صحرایی نر بود.

برای انجام این مطالعه تجربی ، 15 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در سه رده سنی 2 هفته ای (150 - 100 گرم)، 6 هفته ای (250 - 220 گرم) و 96 هفته ای (320 - 280 گرم) به مدت شش هفته در آزمایشگاه بافت و ژن پاسارگاد تهران نگهداری شدند و 48 ساعت پس از آن قربانی و عضله نعلی استخراج گردید. اندازه گیری سطح مقطع و تعداد تارهای عضلانی توسط میکروسکوپ نوری انجام گرفت. به منظور اندازه گیری پروتیین های sema3a وNCAM تارهای عضلانی، از روش ایمونوهیستوشیمیایی استفاده شد. برای تعیین تفاوت بین گروه ها از تحلیل واریانس یک طرفه با آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 0/05≥p استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری توسط نرم افزار Prism5 انجام شد.

نتایج نشان داد که تفاوت معنی دار در سطح مقطع تارهای عضلانی بین رده سنی کودک و جوان (0/01=p)، کودک و سالمند (0/049=p) و جوان و سالمند (0/049=p) وجود دارد. هم چنین کاهش معنی دار در تعداد تارهای عضلانی در رده سنی سالمند نسبت به کودک (012/0=p) و سالمند به جوان (001/0=p) وجود داشت. و بیان پروتیین sema3a با گذر زمان بین رده های سنی کودک و جوان (0/048=p)، کودک و سالمند (0/0001=P) و جوان و سالمند (0/0001=P) افزایش معنی داری داشت. و نیز بیان پروتیین NCAM با توجه به گذر زمان در سه رده سنی کودک و جوان (0/048=p)، کودک و کنترل (0/0001=p) و جوان و سالمند (0/001=p) کاهش معنی داری داشت.

نتیجه گیری:

 نتایج نشان داد که با افزایش رشد از کودکی به جوانی هایپرتروفی افزایش و در سالمندی کاهش می یابد. و روند هایپرپلازی با افزایش سن کاهش خواهد داشت. و هم چنین پروتیین های درگیر در رشد آکسونی بر اثر رشد، کاهش و پروتیین های تخریب کننده اعصاب نیز افزایش می یابد.