مقایسه ی تاثیر پلی سیترات پتاسیم در میکرولیتیازیس با درمان غیردارویی در شیرخواران مراجعه کننده به درمانگاه های نفرولوژی اطفال

میکرولیتیازیس یک اختلال شایع در کودکان می باشد که به صورت رسوبات هیپراکودر نواحی لگنچه,حالب و کالیسها تعریف می شود که کمتر از 3 میلی متر قطر دارند. پتاسیم سیترات یکی از داروهای مورد استفاده در نفرولیتیازیس است. سیترات از تشکیل رسوبات کلسیم جلوگیری می کند. هم چنین، کریستال های کلسیم اگزالات را مهار می کند که می تواند هسته ای برای سنگ های کلیه باشد. این مطالعه تاثیرپلی سیترات پتاسیم در میکرولیتیازیس  با درمان غیردارویی را مقایسه نموده  است .

به صورت توصیفی گذشته نگر 112 بیمار درمانگاهی بررسی شدند. کودکان زیر2 سالی که در سونوگرافی، میکرولیتیازیس در کلیه یا مجاری  ادراری داشتند، وارد مطالعه شدند. بیماران به طور تصادفی در دو دسته قرار گرفتند: گروه اول محلول سیترات پتاسیم به میزان یک تا دو میلی اکی والان به ازای هرکیلوگرم وزن بدن روزانه به مدت دو ماه دریافت کردند و گروه دوم داروی خاصی دریافت نکردند. پیگیری در فاصله هر دو ماه به مدت شش ماه و با استفاده از سونوگرافی توسط یک نفر رادیولوژیست ماهر و با یک دستگاه سونوگرافی ثابت انجام شد.

یافته ها:

 میانگین سن برابر با 27/2 ± 13/4 ماه بود. میانگین وزن برابر با 36/1 ± 62/6 کیلوگرم براساس نتایج مطالعه به طور معناداری کاهش سایز یا تعداد سنگ در یک یا هر دو کلیه در دریافت کنندگان محلول پلی سیترات بیشتر بوده و افزایش سایز یا تعداد سنگ در یک یا هر دو کلیه در بیماران غیردریافت کننده پلی سیترات بیشتر بوده است (001/0 > P).

براساس نتایج مطالعه ما مشخص گردید فاکتورهایی نظیر سن، جنس، وزن فعلی، وزن بدو تولد و نوع تغذیه در بهبود و کاهش سایز و تعداد سنگ تاثیر ندارند. اما در گروه دریافت کننده محلول پلی سیترات پتاسیم به طور معناداری کاهش سایز و تعداد سنگ در مقایسه با گروه غیر دریافت کننده پلی سیترات وجود داشت.