بررسی نسبت نوتروفیل به لنفوسیت و مقاومت به درمان با ایمونوگلوبولین وریدی در بیماران کاوازاکی

بیماری کاوازاکی یک واسکولیت سیستمیک با علت ناشناخته است که در کودکان شایع است. استراتژی اولیه درمانی شامل آسپرین و ایمونوگلوبولین داخل وریدی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی نسبت نوتروفیل به لنفوسیت در بیماران مبتلا به کاوازاکی و ارتباط آن با مقاومت به درمان IVIG انجام شد.

مطالعه حاضر شامل بیماران مراجعه کننده به بیمارستان مطهری ارومیه بود که با تشخیص بیماری کاوازاکی و دریافت IVIG طی سال های 1387 تا 1398 انجام شد. نویسندگان داده ها را از سوابق پزشکی بیماران جمع آوری کردند و داده های بیماران را برای برآورده کردن معیارهای تشخیصی کاوازاکی دوباره ارزیابی کردند. سپس داده های بیماران واجد شرایط وارد تحلیل شد.

یافته ها:

 داده های 460 بیمار به دست آمد و از نظر رعایت معیارهای تشخیصی کاوازاکی مورد ارزیابی قرار گرفت. از 460 بیمار، 241 بیمار دارای معیارهای واجد شرایط بودن بودند و داده های مربوط به سایر بیماران و کسانی که معیارهای خروج را داشتند از مطالعه حذف شدند. با توجه به نتایج ما، پاسخ به درمان IVIG با متغیرهای تعداد لکوسیت های خون و ادرار رابطه معنی داری داشت (به ترتیب 0/013=p و 0/01=p). با این حال، ما بین پاسخ به درمان IVIG و متغیرهای سن، جنس، NLR، تعداد نوتروفیل، تعداد لنفوسیت ها، پروتیین واکنشی CRP، سطح آلبومین سرم، ALT، هموگلوبین، تعداد پلاکت و فاصله بین شروع علایم و شروع درمان رابطه معنی داری پیدا نکردیم.

نتیجه گیری: 

تعداد بالای لکوسیت های خون و تعداد کم لکوسیت های ادراری می تواند پاسخ به درمان IVIG و پیش آگهی بعدی را در بیماران مبتلا به بیماری کاوازاکی پیش بینی کند. با این حال، NLR ارتباط بالینی را نشان نداد.