تبارشناسی تحلیل گفتمان انتقادی و شکل گیری دموکراسی رادیکال ازنظر موفه

در زمان کنونی پاردایم غالب در اندیشه سیاسی عبارت است از زبان، لذا در این پژوهش به این شکل‌گیری امر سیاسی که کلیت بخش و هستی شناختی است توجه می‌شود، مسیله اصلی این مقاله آن است که در تحلیل گفتمان انتقادی نسبت بین دموکراسی و امر سیاسی چگونه است؟ برای پاسخ به این مسیله از روش گفتمانی لاکلا و موفه استفاده‌شده است که بر این مبنا تکثر گفتمان‌ها در این شیوه توجه می‌شود و یافته این مقاله عبارت است از اینکه ازآنجای‌که در تحلیل گفتمان علت و معلول و ذات‌گرای نقشی ندارد و گفتمان‌ها درنتیجه غیریت سازی و توجه به دیگری شکل می‌گیرد لذا امور به‌صورت تصادفی و در اثر موقعیت با یکدیگر مفصل‌بندی می‌شوند و امر سیاسی و دموکراسی شکل می‌گیرد که صلب نیست و با تغییر موقعیت دگرگون می‌شود و در اثر ایجاد مفصل‌بندی‌های جدید تغییر می‌نماید و باعث بروز شکل‌گیری گفتمان‌های جدید می‌شود و گفتمان‌های رقیب همواره وجود دارند و از تعارض و تکثر این گفتمان‌ها دموکراسی رادیکال شکل می‌گیرد بر مبنای تبدیل دوست و دشمن به رقیب و ایجاد نوعی همبستگی که منجر به حذف نمی‌شود...همچنین تبارشناسی گفتمان انتقادی باعث می‌شود که تفاوت‌ها و تشابه‌های این روش بیان شود و به نیچه به‌عنوان تاثیرگذار در این روش توجه شود. پرسش این تحقیق عبارت است از اینکه: در تحلیل گفتمان انتقادی لاکلا و موفه و شکل‌گیری دموکراسی رادیکال، چه عواملی دخیل می‌باشند؟ و فرضیه این مقاله عبارت است که: در شکل‌گیری دموکراسی رادیکال ازنظر لاکلا و موقه زبان و امر سیاسی از طریق ایجاد منطق تفاوت و نه هم ارزی که در لیبرالیسم یا سوسیالیسم به کار می‌رود، عامل مهم در تبدیل انتاگونیسم (دشمنی) به اگونیسم (رقابت) است و این به دلیل وجه بازی گونه. سیاست با جمع جبری غیر صفر است.