تاثیر بازچرخانی برکیفیت شیرابه و نرخ تولید بیوگاز در اماکن دفن زباله

این پژوهش مطالعه ای بر تاثیر بازچرخانی بر روی آلاینده های شیرابه و تولید بیوگاز در سلول دفن در غرب استان تهران بود. بازچرخانی به عنوان روشی موثر در کاهش آلاینده های شیرابه و افزایش تولید بیوگاز مطرح است. در این پژوهش یک ترانشه با ابعاد 5/2*3*3 متر حفر و یک لوله برای برداشت شیرابه در یکی از اضلاع آن جانمایی شد. پارامترهای اندازه گیری شده شامل COD، BOD، کدورت، TSS، آمونیوم، فسفات، مس، آهن، کادمیم، سرب و روی بود. به منظور ارزیابی تولید بیوگاز، میزان تولید گازهای CH4، H2S و SO2 در چندین مرحله سنجش شد. در ابتدا تولید بیوگاز تولیدی در ترانشه در 7 تکرار سنجش شد. بازچرخانی شیرابه در نسبت های 20:1، 10:1، 5:1 و 40:1 انجام شد. مقایسه نتایج نشان داد که در نسبت 20:1 بیشترین کاهش در میزان آلاینده های شیرابه اتفاق می افتد. در این نسبت بیشترین میزان تولید گازهای CH4، H2S و SO2 به ترتیب 50127، 12/21 و ppm23/0 به دست آمد. در نسبت 20:1 کاهش در میزان COD، BOD، آمونیوم، فسفات، TSS و کدورت به ترتیب برابر 1650 (26 درصد)، 889 (20 درصد)، 1650 (26 درصد)، 10 (23 درصد)، 63 میلی گرم بر لیتر (11 درصد) و NTU 2/11 (23 درصد) به دست آمد. اگرچه تاثیر بازچرخانی در کاهش آلاینده ها به خصوص آلاینده های آلی مطلوب بود، تصفیه تکمیلی برای مصارف ثانویه پساب موردنیاز بود.